Yule / Kerstmis / Winter (21 December) :

Yule (21 December) :

                        

Yule / Midwinter( van: www.heksenshop.nl)

We hebben nu de tijd bereikt waarop de nacht het langste is en de dag het kortste. Na vandaag zal de zon steeds meer zijn opmars gaan maken. Er is hoop op nieuwe vruchtbaarheid. Dit feest wordt ook wel het feest van het goddelijke verbond genoemd.

Kruiden: Alsem, gember, kaneel , rozemarijn, valeriaan, wijnruit, wilg.

Altaar versieringen: Yule boompje, maretakken, hulst, kransen, dennenappels.

Wierook: Dennen, jeneverbes, kaneel, myrrhe, sandelhout, peper, sinaasappelschil.

Edelstenen: Tijgeroog, toermalijn en robijn.

Godinnen & Goden: Angerona, Cerridwen, Hecate, Pandora, spinnende godinnen, Zvezda, alle (weder) geboren zonnen goden, Apollo, Horus, Kronos, Mithras, Saturnus, Wodan.

Kaarsen: Rood, goud, groen, oranje, wit, geel en zilver.

Voedsel & Drank: Kaneel thee, gluhwein, wilgen thee, sinaasappel, kruidnagel drank, plumpudding, peperkoek, amandel koekjes, knoflook brood.

Activiteiten: Op Midwinter is het gebruikelijk een Yule blok te maken en versieren. (Hoe je dit kunt doen vindt je terug in de Yule nieuwsbrief). Ook kun je een hulst guirlande maken. Natuurlijk moeten we niet de Yuleboom vergeten…tegenwoordig vervangen door de kerstboom!

             

 VERHAAL: Het kleinste Elfje ( een verhaal rond midwinter)

Heel, heel lang geleden, was het leven nog vol magie.
Alicia was een klein en mager elfje met heldere blauwe ogen en een wipneus. Zelfs in de wereld van de elfen was ze heel klein.
Zij woonde diep tussen de wortels van een grote eik.
Daar speelde ze veel met haar vader en moeder. Ze speelden heel graag verstoppertje en Alicia kon zich onder de meubels en in het kleinste hoekje verstoppen. Ook lazen ze graag bij het licht van het haardvuur en zongen liedjes, die alleen feeën kennen.

Alicia was een beetje bang voor de andere wezens en dus ook om buiten te spelen. Ze was zelfs nog nooit uit haar huis tussen de wortels van de eik geweest.
Als er visite kwam, bijvoorbeeld de konijnenfamilie, dan bleef ze in haar piepkleine bedje, omdat ze bang was, dat een van de vele kleine konijntjes boven op haar zouden springen.
En als de familie glimworm op bezoek kwam, stak ze alleen haar wipneusje boven de rand van haar bedje. Maar dat was eigenlijk alleen, omdat ze benieuwd was waar die merkwaardige gloed vandaan kwam. ’s Avonds vertelden haar ouders, dat het spoedig midwinter zou zijn. En ze vertelden haar, dat van de hele magische wereld, haar magie de verandering van de seizoenen en het draaien van het grote wiel zou veroorzaken.

De volgende nacht zouden Alicia en haar ouders op reis gaan het bos in.
En daar zou een grote bijeenkomst zijn van alle magische wezens en die zouden allemaal zien wat haar magisch geschenk zou zijn. Maar Alicia bibberde van angst. Wat was dat voor wiel en hoe kon zij deze magie en de verandering stop zetten ? Ze was blij met haar leventje zoals het was en ze wilde helemaal niets veranderen. Ze wilde helemaal niet naar een bijeenkomst waar zo velen aanwezig zouden zijn. Ze wist ook niet wat het geschenk was, dat ze moest geven. En wat als ze zou verdwalen en niemand kon haar vinden?Of misschien zouden de anderen haar zien. Misschien vonden ze haar niet aardig of zouden ze haar uitlachen, omdat ze te klein was.

Maar haar grootste angst was, dat ze misschien wel helemaal geen magie had. Ze had het zelf nog nooit gemerkt. Ze kon niet vliegen zoals haar vader en moeder. Ze kon geen dingen maken zoals bloemen en sneeuwvlokken. Ze kon zelfs geen licht maken met haar toverstaf. Wat zouden haar vader en moeder er van vinden als ze dat ontdekten? Wat moest ze doen?
Ze vond het ontzettend eng om haar veilige woonplaats te verlaten, maar ze was nog banger voor wat anderen van haar zouden vinden. Ze wilde haar vader en moeder niet teleurstellen en daarom vond ze het verstandig om zichzelf te verstoppen. Ze zou naar “buiten” gaan. Niemand zou op haar letten. Ze zou niet ver weg gaan. Net ver genoeg, dat ze zich kon verstoppen tot de bijeenkomst voorbij zou zijn en de verandering niet door zou gaan.

Alicia’s moeder was eikels aan het roosteren voor de grote feestelijke bijeenkomst en haar vader was bezig zijn ijstoverstaf te poetsen. Ze wist, dat niemand haar weg zou zien gaan, omdat ze dat nog nooit eerder had gedaan. Met haar toverstaf in een tas opende Alicia heel voorzichtig de buitendeur en stapte naar de buitenwereld.
Het was overal wit. Ze begon te lopen tot ze opeens tot aan haar vleugels in de sneeuw wegzakte. Ze moest flink ploeteren voor ze weer bovenop de sneeuw stond. Ze was nu echt koud en ze zag, dat het steeds donkerder werd. De blauwe lucht werd al paars met rode en gele strepen. Nu het zo snel nacht werd, moest ze zich snel verstoppen. Als ze alleen maar naar de rand van het bos zou kunnen vliegen, dan kon ze vast een plekje vinden waar ze zich kon verstoppen tot de bijeenkomst voorbij was en ze weer naar huis kon gaan. Dan zou het veilig zijn, omdat er niets zou veranderen. Ze voelde, dat ze het zo moest doen of anders zou alles wat ze kende voor altijd veranderen.

Ze deed haar uiterste best en met een sprongetje begon ze vooruit te vliegen. Toen een beetje achteruit, omhoog, omlaag, toen in rondjes, langzaam, snel en BANG, toen gebeurde het. Ze vloog recht in een boomtak, die vol sneeuw aan de boom hing. Alicia wist niet precies wat er gebeurde toen ze haar hoofd stootte, maar toen ze weer bijkwam was het heel erg donker. Ze kon kleine lichtjes in de lucht zien schitteren. Ze keek om zich heen om uit te zoeken in welke richting ze moest gaan. De bijeenkomst zou nu wel voorbij zijn en ze kon naar huis. Alles zou hetzelfde blijven! Maar hoe moest ze naar huis ? Alicia kon niet zien waar ze naar toe moest om naar huis te gaan en ze wilde niet vliegen. Stel je voor, dat ze weer tegen een boom zou vliegen. Opeens hoorde ze roepen. “Alicia, Alicia !”
Ze voelde, dat haar lichaam zo begon te trillen, dat de ijspegeltjes aan de puntjes van haar vleugeltjes ervan rinkelden als belletjes.

Toen ze achter zich keek, zag ze een vrouw, die op een dikke stapel pelzen lag.
Ze was geen elf, maar ze was gekleed in een prachtig groen, rood en wit gewaad.
Honderden aardwezens stonden om haar heen, waarvan Alicia er heel veel niet kende, maar ze waren niet bang. En tot haar verwondering merkte Alicia, dat zij ook niet bang was. “Alicia, ik heb op je gewacht. Ik heb je hulp nodig”, zei de dame.
“U hebt op mij gewacht ?” vroeg Alicia. “Ja Alicia”, zei de dame. “Het is donker en we hebben je licht nodig om te zien wat er voor ons ligt”. “Mijn licht ?”, vroeg Alicia, die zich herinnerde, dat het haar nog niet eerder gelukt was om licht te maken met haar toverstaf. “Het is jouw magie die het licht op zal roepen, dat binnen in mij zit”, zei de dame. Alicia liep langzaam naar de vrouw toe. Toen zag ze, dat deze aardige vrouw op ieder moment een baby kon krijgen.

Al de angsten en zorgen van Alicia verdwenen als sneeuw voor de zon.
Toen ze in de mooie ogen van de dame keek, wilde ze niets anders dan licht voor haar maken. Alicia haalde, nog steeds rillend, haar toverstaf uit haar tasje en tilde hem op. De dame glimlachte naar haar en op dat moment kwam er een geweldige flits van licht uit de punt van haar kleine toverstaf. Het was een geweldig lichtspektakel, dat alle hoeken van de nacht verlichtte.

Terwijl Alicia haar toverstaf omhoog hield, zag ze dat de vrouw nu een baby in haar armen had. Een prachtig klein jongetje. Dit was de magie, dit was haar speciale gift. Alicia, de kleinste van alle feeën, zij was degene, die de vonk droeg. De vonk, die het licht tevoorschijn bracht en het draaien van het wiel van het leven in werking stelde. Binnen in haar kleine lijfje had ze steeds die magie meegedragen, die vrede en begrip voor iedereen bracht.
Toen ze in het schitterende licht stond, begreep Alicia wie de vreemde vrouw was en wat het belang van haar baby was. Ze was een deel van de wedergeboorte van het licht. Deze baby was het licht, dat opnieuw werd geboren uit de godin. De prachtige dame was de godin van het leven en Alicia was de vonk van het leven, die elke tijd overleefde.

Al gauw was de rand van het bos gevuld met aardwezens uit de hele magische wereld. Ook Alicia’s ouders waren er en zagen hun lachende dochter. De dame met de baby zegende iedereen, die op dit moment aanwezig was. Alicia had zelfs niet in de gaten, dat ze rond zweefde. Ze had geen last meer van haar rare zorgen en angsten. Zelfs al was ze klein; ze had wel de macht om de wereld te verlichten.
Nu begreep ze, dat magie overal om je heen is. Als je er maar in jezelf gelooft en jezelf vertrouwt.

Dus iedere keer als je een kaars aansteekt, denk dan aan het kleine feetje Alicia.
Want je hebt maar een kleine vonk nodig om de hele wereld te verlichten.

Met dank voor de vertaling naar het Nederlands aan:
Peter Verberg
Daltonschool Rijnsweerd

VERHAAL:  Een YULE verhaal: Koning Hulst, Koning Eik (een verhaal om te vertellen tijdens Yule)
In een land hier ver vandaan leefden twee koningen in hetzelfde koninkrijk.
Deze twee koningen waren broers van elkaar. Ze leefden in de verschillende uithoeken van hun land.
De hulstkoning woont in het Noorden. Daar is het koud, ligt er altijd sneeuw en het is er donker! Hij is de oudere en wijzere broer.
Hij draagt een dikke wintermantel en op zijn hoofd staat een krans van hulst. In zijn hand draagt hij een staf van hulst. Zijn vrouw, Vlier, draagt ook een mantel van dik zacht bond, en zij draagt een kroon van Vlierbloesem en een staf gemaakt van Vlierhout.
Omdat het altijd donker is in het gebied van de hulstkoning leert hij zijn volk om rust te nemen, zuinig te zijn met wat ze hebben aan voedsel. En om na te denken over het leven en leren omgaan met moeilijkheden in het koude gebied.
Zijn broer de eikkoning, leeft in het zuiden van het land samen met zijn vrouw Hedera. Hij was de jongste van de twee broers.
Hij draagt enkel een krans van eikenbladeren en zijn vrouw een krans van klimopbladeren! Meer hebben zij niet nodig, want in het zuiden van het koninkrijk is het altijd warm, en de zon schijnt er volop.
Koning Eik vindt het belangrijk dat zijn volk volop kan genieten van het leven en dat zij feest vieren. Vruchtbaarheid staat bij hem in een hoog vaandel en hij ziet dan ook graag jonge leventjes rond hem heen dansen!
Maar koning Eik was niet blij, want het was, net zoals in het noorden bij zijn broer Hulst, winter geworden. Het was koud, donker en het volk in het zuiden was niet gelukkig. Ze wisten niet hoe ze met die situatie moesten omgaan. Alleen in het Noorden hadden ze kennis van overleven in deze omstandigheden.
Zo besloot koning Eik dat het tijd werd om een bezoek te brengen aan zijn broer en ervoor te zorgen dat het weer warm zou worden zodat er weer genoeg te eten zou zijn, dat er weer nieuwe levens konden komen en weer feest gevierd kon worden.
Het duurde een maand voor de eikkoning het rijk van de Hulst had bereikt!
Op 21 december betrad hij het rijk van zijn broer.
Hij liep het paleis van zijn broer binnen en het was erg mooi. Veel wit, ijs en mooi versierd met rode en groene decoraties.
Daar zat hij, op zijn troon, samen met zijn vrouw Vlier.
De Eik liep op koning Hulst af en zei: “Mijn beste broeder, mijn volk is niet gelukkig, en wij willen het licht en de zon terug in ons land.” Help ons de zon terug te brengen.
De Hulst lachte hem uit, en zei: “Je volk moet eerst maar eens leren zuinig te zijn met wat ze hebben, en een tijd van bezinning hebben waarin ze nieuwe plannen kunnen maken. Zonder plannen kom je nergens”
Maar koning Eik wist dat daar nu geen tijd meer voor was en ondernam actie.
Hij zei “ Als ik moet vechten voor de terug keer van het licht, zal ik dat doen” Hij stond op en liep op koning Hulst af. Hulst stond op en vloog zijn broer aan. Koning Eik was zwakker dan zijn broer maar hield vol, denkend aan het volk, dat hem nodig had. Dat schonk hem kracht. In zijn gedachten brandde de zon. In één slag versloeg hij de hulstkoning, die nu gewond op de grond lag.
Koning Eik beval hem de zon terug te geven. En zo gebeurde het.
Koning Eik zei: “Mijn beste broeder, als je de donkere dagen terug wilt, kom dan op 21 juni naar het zuiden des lands, waar je krachten weer met mij worden gemeten. Ik zal je nu kennis geven over hoe te overleven met licht en warmte, want je bent mijn broer en ik veracht je niet.”
Hulstkoning zei tegen zijn broer: “Ik zal er zijn op 21 juni, kijk naar mij uit vanaf de hoogste berg, en als ik dat gevecht win, zal ik jou alle wijsheid geven voor je volk om te overleven en tot rust te komen in de donkere dagen”.
En zo geschiedde het dat Hulst en Eik elkaar op de zonnewende elkaar tegen kwamen en hun deel van het seizoen opeistten.
Voor het hele land was er in de lichtmaanden feest, overvloed, genezing en vruchtbaarheid. En in de donkere maanden tijd voor rust, bezinning en het maken voor nieuwe plannen voor in de licht jaren.
Iedereen was gelukkig, omdat beide volken nu de kennis hadden van licht en donker!

* * * EINDE * * *

Activiteiten tips: uit het boek “Circle Round” zijn:

– Maak je eigen waxine licht houder door lege blikken te vullen met water en dit water te laten bevriezen (buiten of in de vriezer). Laat het water zo’n 2 dagen opvriezen en dan kun je met spijkertjes en een hamer in het blik afbeeldingen en figuurtjes slaan. Zodra je klaar bent met je figuren, kun je het bevroren water laten ontdooien en genieten van je eigen theelicht houder door er een waxine lichtje in te doen.
– Maak slingers van popcorn en cranberries voor in de Yule-boom. Later kun je deze slingers weer gebruiken voor de vogeltjes buiten bij te voeren.
– Knip papieren sneeuwvlokken (op internet staan hier en daar aanwijzingen daarvoor te vinden).
– Eigen kaarsen maken (in bepaalde winkels & internetwinkels kun je zo’n zelf maak set kopen , of smelt (au-bain-marie) stompjes overgebleven kaarsen samen….zie dan wel nog ergens een nieuw lontje te kopen). Denk hierbij ook aan de vorm die je wilt hebben, zoals aan -kaarsen trekken- (= lontje af en toe dopen in heet au-bain-marie kaarsvet) of doormiddel van zand in een bak….zand mallen maken voor de kaarsen. Je laat het gesmolten kaarsvet dan in bijvoorbeeld een zandkuiltje stollen. over dit kuiltje heb je dan een stokje liggen waar een nieuw kaarslontje aan hangt tot op de bodem van je kuiltje..
– Zo’n 10 dagen voor Yule kun je lootjes trekken in je gezin. Voor diegene die je dan gekozen hebt door middel van een lootje zul je 10 dagen lang een “elfje” zijn. Dit houd in dat je diegene 10 dagen lang zult verrassen met kleine attenties. Denk hierbij aan een klein “eet smakelijk” briefje in de broodtrommel, een bloemetje achter laten op een bordje, alvast het bed opmaken, een klusje voor diegene doen. Het leuke is dat het jij het voor iemand doet en iemand anders ook weer zulke dingen voor jou doet. Geheimhouding maakt het nog spannender. Want wie zal jouwn elfje zijn?!?!? (eigen reactie: ik herkende dit concept als -een wichelmannetje- in de Antroposofie en het sprak me toen al aan, leuk om zo’n versie ook in dit boek terug te zien!).
– Knip een papieren spiraal : Pak papier in de vorm van een cirkel en knip met de schaar rondom steeds meer naar het midden toe. In het middel laat je een redelijk stuk papier over zodat je er later nog een draad doorheen kunt halen en op kunt hangen. Zodra de spiraal opgehangen wordt zal de spiraal uit gaan hangen en dit vinden kinderen geweldig.

In het boek Winterlicht (van Diana Monson) staan de volgende activiteiten: 

– Zelf kaarsen maken.
– Kaarsen versieren met plakjes bijenwas (de bijenwas plakjes natuurlijk in kleine stukje knippen en door middel van warme handen kneden in de vormen die je wilt hebben en vervolgens op een kant en klare kaars duwen. De bijenwas blijft er dan door de warmte van je handen en het kneden vanzelf op plakken). Eigen gemaakte en versierde kaarsen zijn ook leuk om als cadeau te geven.
– Sterren vouwen en knippen.
– Maak een jaarkrans met 4 gekleurde kaarsen. (groen=lente/element aarde, rood=zomer/element vuur, blauw =herfst/element water en geel=winter/element lucht.)
– Maak een appellichtje: snijd in een appel een gat voor een kaars. Druk een kaars erin (evt. vastzetten met aluminiumfolie) en steek in de zijkant van de appel kleine groenblijvende takken. Ook kruidnagels kunnen in de appel gestoken worden als geurverspreiders. .
– Maak van brooddeeg traditionele vormen ( sterren, zon, maan, spiralen, levensboom, pentagram, cirkel, beer, hert, everzwijn, kip, haantje, elfje, kabouter).

In het boek De acht jaarfeesten (van Joke & Ko Lankester) staan de volgende activiteiten:

–       Zelf kaarsen maken

–       Zelf kandelaren maken van bijvoorbeeld klei.

–       Pentagram maken van klimop, hulst en/of marretak.

–       Papieren crêpe papier bloemen maken voor in de Joel boom.

–       Engelse kerstcake bakken

–       Joelmede en joelwijn maken

In het boekje The Simple Sabbat (van M.Flora Peterson) staan de volgende activiteiten:

–       Zet de Yule  (Kerst) boom op.

–       Kijk naar de zonsondergang en zonopkomst.

–       Maak vuur in een vuurkorf of een klein kampvuur (indien verantwoord qua brandgevaar etc).

–       Zing liedjes

–       Zet kaarsen voor het raam

–       Hang nootjes en zaadje buiten op voor de vogels en andere dieren.

–       Bak een Yule cake en geef het weg aan evt. je buren.

–       Rinkel met belletjes bij de dageraad.

–       Speel het gevecht van koning /eik en koning Hulst na.

–       Maak een speciaal Yule ornament voor in de boom en verstop hem goed in de boom.Diegen die hem als eerste vind, mag een extra cadeautje uitzoeken/krijgen.

–       Maak een Yule stronk van een stuk boom (en natuurlijk versieren) of anders van cake. Dit heet dan een BROUCHE NOEL.

Activiteiten tips uit het boek “leven met het jaar” zijn:

– adventkrans maken

– strosterren maken

– kandelaars maken van klei

– citroen thee drinke

– warme melk met honing drinken

– kaarsen trekken (kaarsvet (au-bain-marie) verwarmen en ene los kaarslontje steeds opnieuw in het gesmolten kaarsvet dompelen-laten drogen – en weer in het kaarsvet dompelen).

– transparant sterren vouwen (van vliegerpapier)….mooi voor op de ramen te hangen.

sneeuwvlokken knippen uit vloipapier of vouwblaadjes

– kerstengeltjes maken van lontwol en een beetje glitter garen voor de afwerking.

– raamtransparent maken van karton en vlieger- of vloeipapier.

– Yule-stol bakken

– Yule-tulband bakken.

– Yule krans maken voor aan de deur te hangen

– Yule-kransjes maken

– anijskoekjes bakken

– wikkelkindjes bakken

* Het altaar is getooid met groene takken van groenblijvende bomen en heesters zoals de dennenboom, rozemarijn, laurier, jeneverbes en ceder. Hiermee kun je ook de steencirkel markeren. Gedroogde bladeren kunnen hun plaats krijgen op het altaar. De ketel staat op het altaar(of ervoor als de ketel te groot is) op een hittebestendige ondergrond en is gevuld met een ontbrandbare vloeistof (alcohol). Je kunt er ook een rode kaars in zetten. Buiten kun je in de ketel een klein houtvuurtje maken, dat je tijdens het ritueel aansteekt. Zet het altaar klaar, steek de kaarsen aan en maak de steencirkel. Hierna volgt het ritueel (staat in het betreffende boek en anders open voor eigen invulling).

Het optuigen van een yuleboom is traditioneel rond deze tijd. Versieringen hiervoor zijn leuk om te maken. Je kunt slingers maken van gedroogde rozenbottels en kaneelstokjes (of popcorn en cranberry’s) en kruidenzakjes om aan de takken te hangen. Aan doorschijnend draad opgehangen kwartskristallen lijken op ijspegels. Appels, sinaasappels en citroenen aan grote takken zijn heel erg mooie en natuurlijke versieringen en zijn als zodanig van oudsher gebruikt. Vele houden van de traditie van het aansteken van het yulehoutblok in stand. Dit is een levende weergave van de wedergeboorte van de god binnen het heilige vuur van de godin, die de moeder is. Neem hiervoor een geschikt stuk hout (eik en den zijn traditioneel) en teken hierop met je mes of krijt een symbool voor de zon of de God. Verbrand dit yuleblok tegen de avondschemer in de open haard. Visualiseer dat de zon in je schijnt en denk als het blok brand aan de warme dagen die gaan komen. Traditioneel voedsel zijn o.a: noten, vruchten als appels en peren, met cider doordrenkte cake en (voor niet vegetariërs) varkensvlees. Gekruid bier, lambswool (warm bie met suiker en gebraden appels), hibiscus- of gemberthee passen heel goed bij de eenvoudige maaltijd of yule maaltijd.

Yule komt op de winterzonnewende, December 21, als de zon van de God weer herboren wordt en de dagen weer langer groeien. De zon komt elke dag een beetje eerder op en stijgt elke dag een beetje hoger na deze dag. We versieren een dennenboom met spulletjes. We hangen hulst in onze huizen en leggen wat op ons altaar. We vieren het met lichtjes, cadeautjes en lekker eten. Sommige Pagans vieren dit als Moeder-nacht en eren hun moeder en de moedergodinnen die leven schonken aan de Goden. Ik vind het leuk om onze boom op te zetten en met spulletjes te versieren. Er zijn altijd veel cadeautjes en we hangen onze sokken op voor Vadertje Vries om te vullen.

21 december: feest van de Romeinse godin Lucina. Op deze dag wordt de wedergeboorte van de zon, het licht gevierd. De duisternis heeft op deze dag de grootste overwinning op het licht bereikt, de langste nacht van het jaar is aangebroken. Dat betekent echter ook dat het vanaf nu weer bergopwaarts gaat. Het licht, de zon wordt weer sterker en zegeviert over de duisternis. We versieren onze huizen met misteltakken en klimop, zodat de zon en het geluk weer kunnen binnenkomen. Op haar verjaardag brengt Lucina elk jaar een kind ter wereld, dat symbolisch voor alle mensen is en ons eraan herinnert liefdevol met elkaar om te gaan. Voer vanavond een ritueel uit ter ere van Lucina, samen met uw vrienden en geef elkaar liefdevolle kleinigheden. Dit feest is onze “heksenkerstmis” en voor ons van grote betekenis.

Het Lucina feest is ook een feest van verlichting: niet alleen keert in de natuur het licht terug, ook wij vinden in onszelf verlichting.

25 december: Feest van de Germaanse Godin Holle. Vrouw Holle kennen we allemaal uit het sprookje. Feitelijk is vrouw Holle als oude germaanse godin verantwoordelijke voor het weer, maar ook voor de goede geboorte en de beloning van goede mensen. Gedurende 12 dagen vanaf 25 december wordt zij vereert. In deze periode reist vrouw Holle door het land en observeert mensen bij hun doen en laten. Zoals in het sprookje worden goede mensen beloond en de slechte mensen gestraft. Ga naar een put, ontsteek ene witte kaars en werp een geldstuk in de put. Uw wens zal in vervulling gaan.

WAT KUN JE ZOAL DOEN MET EEN YULE VIERING: (http://www.thespiritofthegoddessis.nl/sites/jyule.htm) 

YULE: Yule is de langste nacht. Tussen 20 en 22 december bereikt de zon op het noordelijk halfrond zijn laagste stand. We nemen aan dat dit ook al in de Steentijd een belangrijk moment was, want een aantal bouwwerken zijn zodanig ontworpen dat het zonlicht met Midwinter in het binnenste van de tempel kon vallen.
Dit is bijvoorbeeld het geval bij Newgrange in Ierland. Deze tombe dateert van 3200 BC. Men heeft uitgerekend dat men met 300 werkkrachten er 20 jaar aan gebouwd heeft. De tombe is niervormig en heeft een doorgang van 19 meter. Elk jaar valt tussen 17 en 23 december met zonsopgang 17 minuten het zonlicht in de doorgang.

NEWGRANGE, MIDWINTER SUNBEAM

In deze nacht schenkt de Godin het leven aan het Licht, en de Zon keert weer terug. De Zon keert weer, geboren uit de donkere en voedende schoot van de Moeder, de Grote Godin. De Heer van de Dood is de Heer van de Wedergeboorte, en duisternis maakt nu plaats voor het licht als elke dag langer wordt. Men denkt dat het woord Yule afstamt van het deense woord Hjul, wat wiel betekent. Yule is ook wel bekend als winterzonnewende en , in mindere mate als wintersolstitium. Beide namen slaan op het verschijnsel dat rond deze tijd in het jaar de dagen en nachten een aantal etmalen precies even lang zijn. Voor de zonnewende worden de dagen alsmaar korter en de nachten langer, terwijl na de zonnewende de dagen steeds langer worden en de nachten korter. De zon heeft zich dus ‘gewend’en het licht keert terug. Dit verschijnsel komt ook terug in de naam Yule. Het wiel van het jaar draait zich en de volgende fase begint.
De terugkeer van het licht was zeer belangrijk voor onze voorouders, want meer licht betekende meer zon en warmte, hetgeen een nieuwe groeiperiode voor de gewassen betekende. Het is dus ook niet vreemd dat daarom dit bij uitstek een tijd was om feest te vieren. Het ergste deel van de winter was namelijk voorbij en vanaf nu kon men gaan uitkijken naar de tijd dat de natuur weer in bloei zou komen. Onze voorouders zagen dit feest dan ook als het midden van de winter, ofwel de donkere periode. Terwijl wij tegenwoordig 21 december, de dag waarop we Yule hebben vastgelegd, juist zien als het begin van de winter. Dit komt omdat wij puur uitgaan van onze tijdsklok

YULE-TIJD.

Yule ofwel Joel, was echter meer dan de winterzonnewende. Het Yule feest duurde wel 12 dagen. Oorspronkelijk vierden onze Germaanse voorouders deze 12 dagen vanaf de eerste volle maan na de zonnewende. Volgens de mythologie raasde Wodan met de geesten van onze voorouders als zijn volgelingen door de nacht die hun afstammelingen de zegen geven van overvloed.

WODAN

Maar ook van Holda werd gezegd dat ze een belangrijke rol speelde. De Godin Holda was de moedergodin die de levende beschermde en de doden toedekte De tocht van Wodan en/of Holda met hun gevolg werd ook wel de wilde nacht genoemd.

Het oude werd op alle mogelijke manieren afgebroken om plaats te maken voor het nieuwe. De teruggekeerde doden maakte het onmogelijke mogelijk. Voor de Germanen waren bomen krachtplaatsen waar de geesten leefden. Om ze gunstig te stemmen werden ze behangen met vruchten en koek. Het Romeinse midwinter feest, Saturnalia, werd 6 dagen voor en na de kortste dag gevierd. Saturnalia is gewijd aan Saturnus, van oorsprong een landbouw god , die niet de dood maar de levenskracht belichaamde die de dood overwon.

SATURNUS
De naam is afgeleid van satum, het gezaaide, en saturare, in overvloed schenkend. Saturnus moest weer wakker geschud worden om de laatste vonk van leven weer aan te wakkeren. De 12 dagen waren een tijd waarin alles anders was. Buiten tijd en ruimte werd alles omgedraaid. Slaven werden door meesters bediend, oorlogen werden tijdelijk onderbroken en scholen en openbare gebouwen waren tijdelijk gesloten. Men bezocht vrienden en familie en bracht waardevolle, maar kleine geschenken mee. Vooral waskaarsen waren een populair geschenk. Ze waren in die tijd kostbaar en symboliseerden het terugkerende licht. Daarnaast gaf het licht van de kaarsen de mensen de gelegenheid om na de duisternis nog activiteiten te doen. Huizen werden versierd met groene takken als symbool van het eeuwige leven. De derde dag was gewijd aan Ops, de godin van de vruchtbaarheid die geassocieerd werd met de rijpende vruchten. Zij werd als gemalin van Saturnus gezien. Deze tijdloze periode behoorde ook aan de wereld van de doden. Op 23 december werd de beschermvrouwe van de geesten, Larentina geëerd. In haar naam werd er geofferd aan de doden. Dit veranderde toen de Romeinen de overhand kregen.

Julius Caesar had namelijk zijn kalender ingevoerd (de Juliaanse kalender) en volgens zijn kalender werd het winterfeest 12 dagen na het solstitium gevierd, hetgeen door de Germanen werd overgenomen. Het winterzonnewende feest, en alles waar dat voor stond, was dusdanig belangrijk dat er flink gefeest moest worden. Men wilde namelijk toch zeker weten dat het nieuwe seizoen weer vruchtbaar werd en dat vergde flink wat eerbetoon. Daarbij kwam nog dat in de winter men bij uitstek de tijd had om het er een paar dagen goed van te nemen. De rest van het jaar had men het immers druk met zaaien, verzorgen en oogsten.
Yule was zo ingeworteld en belangrijk in het leven van onze voorouders, dat de christelijke bekeerders het zelfs met dreigementen van hel en verdoemenis niet uitgeroeid kregen en geen andere keus hadden dan de feesten te kerstenen. Dit zien we nog steeds terug in de serie van 12 feestdagen na de Kerst, eindigend met driekoningen op 6 januari, in de Rooms Katholieke Kerk. de Christelijke kerk schoof zelfs heiligen naar voren om de aandacht van de heidense winterfeesten af te leiden. Lucia, geboren in de 3de eeuw, gaf haar verloving op om zich te wijden aan haar christelijke roeping, waarvoor zij tijdens de christenvervolging werd vermoord.

Haar naam betekent licht en ze werd in de late middeleeuwen verbonden met de terugkeer van het licht. Tijdens het Luciafeest (13 december) ging de jongste dochter gekleed in het wit met een kroon van brandende kaarsen de slaapkamers af om alle huisgenoten koffie en lekkernijen te brengen. 13 december gold voor de gregoriaanse kalender als de kortste dag, maar ook na de invoering ervan bleef men op 13 december haar naamdag vieren. Op Sint Thomas (21 december) was het gebruikelijk om in de nacht alles op zijn kop te zetten. Jongeren gooiden kruiken tegen deuren kapot en in de kerk werd gedanst. Ook het Thomasluiden was bedoeld om nieuwe levenskracht op te wekken. Met name in het Noorden van ons land was het gebruikelijk om tussen 21 en 31 december de hele dag de klok te luiden. Het Midwinterhoornblazen was vooral in Twente heel populair en is tot op heden nog steeds populair.

In vele religies werd tijdens Midwinter de lichtgod geboren,zoals Mithras en Osiris.

OSIRIS

Of er was sprake van verjonging van de zonnegod zoals Sol Invictus. De kerk schoof Jezus naar voren als zonnegod. Want ook hij werd vergeleken met het licht dat de duisternis verdreef. Er is nooit overeenstemming geweest over de juiste geboortedag van Jezus. In alle waarschijnlijkheid vond deze plaats in de lente. In de 3de eeuw werd voor het eerst 25 december als zijn geboortedag genoemd. 6 januari gold over het algemeen als het einde van de Joeltijd. In Constantinopel werd Epifanie gevierd, wat eigenlijk verschijning betekende. De dag dat de wijzen uit het oosten Jezus kwamen vereren. Driekoningen zoals het nu gevierd word vertoond nog sporen van het gebruik om de gevestigde orde te keren. De koek die gebakken word bevat een boon; de persoon die de boon in zijn koek vind is voor een dag koning.

YULE EN DE KERST: De Christelijke kerk zag zich genoodzaakt de Yule-tijd te kerstenen om de mensen naar de kerk te krijgen. Het duidelijkste voorbeeld hiervan is de Kerst. Het feest van de geboorte van Jezus Christus werd aan de winterzonnewende gekoppeld. Vandaar dat wij ook zelfs vandaag de dag nog veel heidense gebruiken terug zien komen in de kerstviering. Je kunt hierbij denken aan de Kerstboom, de cadeautjes, en het feestelijke kerstmaal. Deze items zijn oorspronkelijk onderdeel van het heidense Yule feest.
In eerste instantie vielen beide feesten ook op dezelfde datum. Yule werd niet zoals tegenwoordig op 21 december, maar op 25 december gevierd. Deze datum was zo vastgesteld in de Juliaanse kalender. Wat men echter niet wist is dat deze kalender, met precies 365 dagen, iets korter was dan het eigenlijke jaar. Het gevolg was dat langzaam maar zeker Yule steeds eerder gevierd werd. Om dit te ondervangen heeft men na een aantal eeuwen besloten een paar dagen over te slaan in december en zo werd het gat deels gedicht. Tevens kwam er voortaan een aangepaste jaarrekening. Yule kwam met deze beslissing officieel op 21 december te liggen. De kerk heeft van deze gelegenheid gebruik gemaakt om beide feesten te scheiden van elkaar. Het was hen namelijk al lang een doorn in het oog dat kerst tegelijkertijd met het heidense Yule gevierd werd. Zij hielden dus kerst op 25 december, de oorspronkelijke datum, terwijl Yule door de aangepaste kalender voortaan op 21 december zou zijn. Echter, de gebruiken die bij Yule hoorden waren inmiddels zo verweven in de kerst dat deze ook nu nog gebruikt worden. Sterker nog, tegenwoordig lijken de heidense gebruiken meer synoniem te zijn met de kerst dan de geboorte van Jezus Christus zelf.

DE LEGENDE VAN DE HULST KONING EN DE EIK KONING: De Eikkoning is de Heer van het groene woud, van het lengen der dagen. Zijn heerschappij begint met midwinter en eindigt met midzomer wanneer zijn broer de Hulstkoning de scepter overneemt. Met Yule vechten de broers symbolisch om de gunst van de Godin in haar aspect van leven schenker in de dood. Dood en wedergeboorte van het licht vormen het thema. De Eikkoning is belofte, leergierigheid, groei, God van de wassende zon. Zijn broer de Hulstkoning is inkeer, wijsheid, rust,God van de afnemende zon.
Hun symbolische strijd laat niet de dood van de een zien, maar de overheersende invloed van de ander. De geest van de geslagen koning waart nog rond maar zijn energie is afnemend, zoals de energie van de overwinnaar toenemend is. De Godin is altijd aanwezig, de cirkel van het leven. Zij wordt bevrucht, geeft leven, neemt leven. Zij ontvangt en geeft.

De god in zijn twee verschijningsvormen voedt de Godin met zijn energie, strijd voor haar, staat in dienst van haar, van dood en leven. Tijdens Yule (midwinter) en Litha (midzomer) gaat een aspect van hem te ruste en wordt het andere aspect geboren. Deze eeuwige cyclus is een symbolische weergave van wat wij waarnemen en voelen in de natuur om ons heen en in onszelf. Koning Hulst regeert van Litha (21 juni) tot Yule (21december). Koning eik heerst van 21december tot 21 juni.
De oorspronkelijke yuleboom was een eikenboom, die met Yule in de brand werd gestoken als zijnde vuuroffer aan de lichtgod.

HET YULE BLOK : Het Yule blok is een groot stuk hout, meestal eikenhout, kersenhout of pruimenhout, dat gebrand werd tijdens Yule. Het moest ook blijven branden tot het einde van de Yuletijd. Doofde het blok vroegtijdig dan was dit alvast een slecht voorteken voor het komende jaar. De oudste vermelding van het Yuleblok staat in de Capitula van Martinus van Bracara (6de eeuw), als een door de kerk verboden nieuwjaarsgebruik. Het wordt beschreven als een wortelvormig stuk eikenhout (onderkant van de stam). Dit blok werd in de haard gestookt en men goot er bier, mede of wijn over en voegde er veldvruchten en zout aan toe. De as hiervan werd inderdaad over de akkers uitgestrooid. Als het vuur eenmaal was aangestoken, moest het gedurende “Twaalfnachten”blijven branden.

Men sneed evenwel een stuk van de wortelstam af, voordat het was opgebrand, om te bewaren voor het komende jaar. Met dit stuk werd het nieuwe Yuleblok aangestoken. Het symboliseert dus het “Eeuwige Vuur”. Geschreven bewijs voor het gebruik van het Yuleblok in Nederland, duikt voor het eerst op in een acte uit 1264, geschreven door de schepenen van Susteren. De as van het Yuleblok kun je gebruiken om dingen die je wilt starten te bekrachtigen. Het blok werd met de nodige ceremonie gehakt. Voor de versiering van het Yuleblok kun je bijvoorbeeld hulst gebruiken of linten. Neem wel natuurlijke materialen, anders gaat het in het vuur erg stinken.

YULE EN DE ELFEN MAGIE: Met Yule komen de Elfen vrede en vriendschap naar ons toe, met stemmen waarin de door herinneringen uit verre tijden voortgebrachte dromen en voorzeggingen weerklinken. We doen een beroep op de Elfen om ons te toekomst te helpen vinden. De hele winter wachten we op de betoverende aanwezigheid van de Elfen, en met Yule zijn ze er dan. Je kunt een elfenstaf maken van een zilveren tak waaraan je zilveren belletjes hangt. Wanneer krachten vibreren, geven ze licht af. Bellen of klokjes zijn boodschappen van licht en geluid, die ons door de elfen worden gestuurd. De belletjes zorgen er ook voor dat kwade geesten uit de buurt blijven. Wees je bewust van deze natuurwezentjes rond Yule, ze kunnen je helpen als je het even niet ziet zitten in de donkere tijden.

YULE CORRESPONDENTIES:

NAMEN Midwinter, Sun Return, Alban Arthan, Saturnalia,Winterzonnewende, Finn’s Day,
Yuletide, Festival of sol, Great Day of the Cauldron, Festival of Growth

GODEN EN GODINNEN Gaia, Pandora, Thea, Helios, Hekate, Kefa, Attis, Ra, Balder, Nurelli, Zvezda,
Cerridwen,, angerona, spinnende godinnen, Apollo, Wodan, Mithras, Saturnus,
Kronos, Jezus, Horus,

SYMBOLEN naaldbomen, haarvuren, hulst, wiel met acht spaken, dennentakken, het spinnenwiel,
kransen, kaarsen en guirlandes, vruchten met kruidnagelen erin (pommanders)

KRUIDEN EN BLOEMEN kaneel, wilg, rozemarijn, ananas, gember, valeriaan, wijnruit, alsem,hulst, maretak,
eik, den, laurier, mirre, nootmuskaat, kruidnagel, jeneverbes, bosbessen, ceder

WIEROOK mirre, sandelhout, den, jeneverbes, kaneel, pijnboom, ceder, rozemarijn

GEUREN rozemarijn, mirre, nootmuskaat, saffraan, den, gember, jeneverbes, kruidnagel

KLEUREN rood, wit, groen, goud, zilver, oranje, geel

EDELSTENEN bloedkoraal, granaat, robijn, tijgeroog, toermalijn

DIEREN eekhoorntjes, roodborstjes

ALTAARVERSIERINGEN Yuleboompje, maretakken, hulst, kransen, dennenappels, draden met gekleurde lampjes, kaarsen, guirlandes, cadeautjes, Yule kaarten

ETEN EN DRINKEN kaneelthee, wilgenthee, sinaasappel/kruidnagel drank, plum pudding, peperkoeken, amandelkoekjes, knoflookbrood, gegrilde kalkoen, warme wijn, gedroogde vruchten, eierpunch, varkensvlees,bonen, noten, gemberthee, geroosterde appels, sinaasappels

WAT KUN JE ZOAL DOEN MET EEN YULE VIERING

–       Maak en versier een Yule boom

–       Kransen maken van gedroogde kruiden

–       Maak een groot vuur

–       Brand het Yule blok

–       Maak een hulst guirlande

–       Maak mooie Yule kaarten voor je vrienden of familie

–       Een wens maken voor een speciaal iemand

–       Mooie tekst maken of gedicht voor het ritueel

–       Pommanders maken

–       Cadeautjes geven

–       Maak een wenstak Een tak in een bak zand, iedereen mag daar drie wensen in

–       Hangen, een wens voor jezelf, een wens voor een ander en een wens voor de wereld, op de Yulenacht verbrand je de tak en de rook neemt dan de wensen mee naar de God en de Godin

–       Kijk terug op je zegeningen van het afgelopen jaar

–        Maak een lekker Yule feestmaal

–       Een Elfenstaf maken

–       Over het vuur springen

–       Ga lekker dansen

–       Maak muziek

–       Zingen

–       Verhalen vertellen, Yule verhaal bijvoorbeeld

–        Schrijf je doelen of voornemens op voor het komende jaar.

–        Speel het gevecht van koning /eik en koning Hulst na

RECEPTEN: 

YULE OLIE

2 druppels kaneel olie
2 druppels kruidnagel olie
1 druppel mandarijn olie
2 druppels frankincense
2 druppels mirre

YULE WIEROOK

2 delen Frankincense
2 delen dennennaalden
1 deel ceder
1 deel sandelhout
1 deel jeneverbes

meng alles goed door elkaar en verpulver met een vijzel.
Brand het op een kooltje.

Enkele Yule recepten: http://www.thespiritofthegoddessis.nl/sites/recepten.htm :

YULE TULBAND
Ingrediënten:
200 gram meel
200 gram bloem
¼ L melk
½ eetlepel gist
150 gram gesmolten, geen warme boter
2 eieren
100 gram suiker of ahorn siroop, of stroop
de schil van een geraspte citroen
1 thee lepel zout
Een paar gepelde en halve amandelen.
150 gram rozijnen.

HOE MAAK JE HET KLAAR;
meng het meel en de bloem in een grote kom en maak in het middel een kuiltje.
Los de gist op in de melk en giet dit in het kuiltje in de kom.
Roer van uit het midden alles glad tot een vloei baar deegje.
Laat het een kwartiertje staan tot er blaasjes op komen en het deeg gerezen is.
Roer de boter door de eieren zoet middel, de citroen schil en het zout.
Klop nu alles tot een glad deeg.
Stop het deeg in een plastic zak en laat het twee keer zo groot worden.
Dit kan langer dan 2 uur duren, door de boter en het ei..
Vet ondertussen en tulband vorm in en lag de amandelen op de bodem.
Schep de rozijnen door het deeg. Doe het deeg in de vorm en strijk het glad met een natte lepel.
Laat het nu nog een keer reizen, het moet nu wel de vorm vullen.
Bak hem 40 minuten op 200 graden, op de onderste richel.
Je kunt de tulband als hij klaar is en is afgekoeld, met poeder suiker bestrooien.

Yule Sabbatkoekjes

ingrediënten:
1 kopje bakboter of margarine
1 kopje suiker
1 ei
1 kop verwarmde melasse (siroop)
1/3 kopje heet water
1 kopje verrijkte witte bloem
1 theelepel zuiveringszout
1 theelepel zout
1 theelepel gember
3 theelepels kruidnagelen
3 theelepels kaneel
3 tot 4 kopjes verrijkte witte bloem

HOE MAAK JE HET KLAAR:

Klop de boter en suiker samen romig.
Voeg ei toe. Goed kloppen.
Voeg melasse en water toe en roer opnieuw.
Voeg 1 kopje bloem, zuiveringszout, zout en kruiden toe.
Voeg de rest van de bloem toe tot het deeg niet te plakkerig mee is.
Laat een nacht koelen.
In vetvrij papier gewikkeld, hoort deeg een paar dagen goed te blijven.
Rol het deeg in gedeelten uit op een met bloem bestoven plank, tot ruim 1/2 cm dik.
Snij of steek koekjes uit in maansikkel~ of stervorm en leg de sterren bovenop de cirkels, bestreken met ei.
Bak deze 13 minuten op 175° C..

ZONNEWENDEKRUIDENBROOD

3 kopjes bloem,
1 eetlepel suiker,
1 theelepel zout,
1 pakje droge werkzame gist,
2 eetlepels gehakte verse bieslook,
2 eetlepels gehakte verse rozemarijn,
1 theelepel verse tijm,
1 1/4 kopje heet water, 2 eetlepels Crisco

HOE MAAK JE HET KLAAR:
Meng 2 kopjes van de bloem, suiker, zout en de gist in een grote kom.
Voeg kruiden, water en Cisco toe.
Klop langzaam en voeg het derde kopje toe, tot een glad mengsel ontstaat.
Veeg het beslag van de zijkant van de kom en laat op een warme plek 35 min. rijzen of tot het deeg in omvang is verdubbeld.
Duw omlaag en klop met een lepel gedurende ongeveer 15 sec.
Leg het deeg in een ingevette broodvorm terwijl je het met je handen beklopt en er een brood van maakt.
Dek toe en laat weer ongeveer een half uur rijzen of tot het in omvang verdubbeld is. Bak 40-45 min. op 180°C.
Haal een kwastje boter of margarine over de bovenkant en neem uit de vorm om te laten afkoelen.

http://www.circewicca.nl/:

Joel / Yule:

Tijd: 21 december
Andere namen: Midwinter, winterzonnewende, winter solstitium, yule

Kenmerk

Joel is de langste nacht. Rond 21 of 22 december bereikt de zon op het noordelijk halfrond zijn laagste stand. Het is duidelijk dit ook al in de Steentijd een belangrijk moment was, want een aantal megalitische bouwwerken zijn zodanig ontworpen dat het zonlicht met Midwinter in het binnenste van de tempel kon vallen. Dat is bijvoorbeeld het geval bij Newgrange in Ierland.

De nog steeds in het Nederlands bestaande naam Joel gaat vermoedelijk terug op een Indo-Europese wortel *kwel, die ‘draaien’ of ‘wiel’ betekende. Het Oudnoorse Jol, het Zweedse Jul, het Deense Juul en het Engelse Yule zijn varianten in de Germaanse talen. De gedachte daarbij is dat na het wintersolstitium de zon, na enkele dagen op hetzelfde punt te zijn gebleven, weer in beweging lijkt te komen. Het Zweedse en Deense woord voor wiel, hjul, is vrijwel identiek aan de naam van het Midwinterfeest.

De andere naam van dit feest, Midwinter, geeft aan dat een andere datum werd gezien als het begin van de winter en dat de winterzonnewende werd beschouwd als het midden van de winter. Wanneer het begin van de winter viel, daar kon je over van mening verschillen met je buurland of buurstam, maar Midwinter werd door iedereen gezien als de kortste dag van het jaar. Vanaf de tijd van Julius Caesar tot de invoering van de Gregoriaanse kalender in 1582 was dat 25 december. Daarna werd het winter solstitium vastgesteld op 21 december en dat is zo gebleven.

In ieder geval werd Joel, op welke datum het ook viel, gezien als een keerpunt in de natuur. Tot dat moment worden de dagen korter, maar tijdens Joel komt dit proces tot stilstand en worden de dagen weer langer. Vooral voor onze voorouders was dat een belangrijk moment. Kaarsen en olielampen waren voor veel mensen niet te betalen en de koude en donkere winter was een gezelschap dat men liever zag gaan dan komen. Dat gold vooral in de noordelijke streken, waar kou en duisternis meer greep op de samenleving hadden dan in de landen rond de Middellandse Zee.

In de Germaanse gebieden was de Joeltijd daarom een groot feest dat twaalf dagen duurde, gerekend vanaf het wintersolstitium. Zo diep geworteld zat dit heilige feest dat pogingen van kerkelijke zijde het te verbieden of te ontkrachten nooit helemaal gelukt zijn. Nog steeds wordt in delen van Scandinavië een 12-daags Joelfeest gevierd. Nog steeds wordt de periode van 26 december tot 6 januari in Noord-Duitsland Zwölften genoemd, terwijl men meer naar het zuiden nog spreekt van Zwölf Nächten of Zwölf heilige Tagen. In Nederland werd de Joeltijd aangeduid als De Twaalf Dagen. In Engeland was de naam Twelve Days gebruikelijk, op 6 januari afgesloten met Twelfth Night. Gewoonlijk werd 26 december geteld als “eerste dag na kerst” en de Joeltijd eindigde dan op 6 januari als ‘twaalfde dag na kerst’. Een andere manier was om kerstmis zelf ook mee te tellen en dan eindigde de Joeltijd op 6 januari met Dertiendag. Deze naam is tot in de 20e eeuw in ons land algemeen gangbaar geweest, al werd de dag vaker aangeduid als Driekoningen.

In de eerste eeuwen van onze jaartelling ontstond de gewoonte het wintersolstitium (dus 25 december) te zien als de geboorte van de Zonnegod. Sol Invictus en Mithras zijn de bekendste voorbeelden. Ook Apollo werd in die tijd gezien als een Zonnegod. Om deze mededingers uit te schakelen, begonnen de Christenen, voor het eerst in de kalender van Philocalus in 354, de geboorte van Christus op 25 december vast te stellen. Het was een poging het oude heidense Midwinterfeest te kerstenen. Veel onderdelen van het kerstfeest zijn nog te herkennen als voortgekomen uit het heidense Joelfeest. De lichtjes in de kerstboom vertegenwoordigen de terugkeer van het licht met het lengen van de dagen.

Om de betekenis van Midwinter te begrijpen, kunnen we het feest samen met Midzomer bekijken. Midzomer is een keerpunt, waarbij de kracht van de zon niet langer toeneemt. Vanaf Midwinter heeft heel de natuur in het teken van groei en toename gestaan. Die groei wordt met Midzomer een halt toegeroepen en vanaf dat moment gaan langzaam maar zeker afbrekende krachten de boventoon voeren. Alle eenjarige planten sterven af, de een wat eerder, de ander wat later. Loofbomen laten hun bladeren vallen

Deze twee tegengestelde krachten in de natuur, van groei en afbraak, zijn in volksverhalen vele eeuwen, en waarschijnlijk duizenden jaren lang, voorgesteld als de strijd tussen twee vorsten. Met name in Engeland werden ze vaak voorgesteld als de Eikkoning en de Hulstkoning. De Eikkoning is de groeikracht in de natuur, die met Joel de Hulstkoning, de afbrekende kracht, verslaat. De Hulstkoning is op het toppunt van zijn kracht en daarom is het hulstblad een symbool dat we nog steeds in kerstversieringen tegenkomen, maar hij heeft zijn tijd gehad en moet het veld ruimen voor de Eikkoning.

De Eikkoning en Hulstkoning zijn verschijningsvormen van de Vegetatiegod die in de Oudheid onder verschillende namen bekend was, zoals Osiris of Adonis. In de Middeleeuwen en Renaissance keerde de Vegetatiegod terug als de Groene Man, afgeleid van het Engelse Green Man. Meestal was dit een afbeelding van een hoofd, waarbij takken of bladeren uit zijn mond, kin of haren groeiden. Daarbij is vooral de eik veel afgebeeld, maar het kan ook acanthus, klimop of andere vegetatie betreffen.

Met Joel werden vanouds grote vuren aangestoken. Ten dele is dat om de terugkeer van het licht te vieren, maar vuur heeft ook een transformerende werking. Het vuur heeft de vonk van het goddelijke in zich, de vonk die elk jaar opnieuw na de winter Moeder Aarde zal bevruchten. Daarom werd met Joel een groot blok eikenhout verbrand, het joelblok. De as hiervan werd met Imbolc over de akkers gestrooid. Het vuur vernietigt de vruchtbaarheid van de eik niet, maar transformeert en verjongt deze groeikracht om ook in het nieuwe voorjaar weer de vegetatie te laten groeien.

Viering van het Joelfeest

Je kunt om het Joelfeest op te luisteren hulstbladeren en maretak (mistletoe) ophangen. Groenblijvende takken en rode bessen symboliseren in deze donkere dagen dat de natuur weer groen zal worden en zal gaan bloeien.

Het Joelritueel leent zich bij uitstek om zaken die al een tijd vastzitten opnieuw in beweging te brengen. Probeer datgene dat is vastgelopen een bepaalde vorm te geven en verricht er dan een handeling mee die de beweging uitbeeldt. Stel dat je het gevoel hebt dat de relatie met een vriend, vriendin of familielid een beetje is vastgelopen. Je maakt dan iets dat voor jou deze persoon uitbeeldt, bijvoorbeeld door een foto van die persoon te nemen, of een voorwerp dat je van deze persoon hebt gekregen. Leg dit voorwerp midden in de Cirkel en loop er driemaal widdershins (tegen de klok in) omheen. Daarna neem je het voorwerp in je hand en loopt er driemaal deosil (met de klok mee) de Cirkel rond. Door widdershins te lopen laat je dingen achter je. Je laat daarbij het voorwerp liggen, waarmee je aangeeft dat je niet deze persoon achter je wilt laten, maar wat er tussen jullie is gekomen. Door deosil te lopen bouw je iets nieuws op. Door het voorwerp hierbij mee te nemen geef je aan dat je samen met deze persoon iets nieuws wilt opbouwen en dingen weer in beweging wilt zetten. Als je het ritueel met anderen doet kan elk op deze manier iets uitbeelden dat is vastgelopen en weer op gang gezet moet worden.

We wensen je een fijne Joelviering, waar je nog vaak met veel plezier aan terug zult denken. Moge wat je in beweging hebt gezet, in beweging blijven zolang jij dat wilt.

http://www.femtopia.nl/jaar/jule/index.htm

WINTERBEGIN

21 DECEMBER

0° Steenbok

1 Nana

VERNIEUWING & ZWANGERSCHAP

Joel, Yule, Jule, Alban Arthuan, Kerst, midwinter:

Op het hoogtepunt van de winter vieren wij met Jule de langste nacht van het jaar en met de wedergeboorte van het licht(kind) het begin van een nieuwe jaarcyclus. Nu staat het rad van de zon 12 of 13 nachten stil voor het weer begint te draaien. Joel betekent “rad van het leven”. Deze overgangstijd is magisch en heeft invloed op de rest van het jaar. Je kunt beter orakelen en mediteren dan werken en wassen.

Historie

De vrouwen gingen grote grafkamers binnen en wachten op de eerste zonnestraal. Door de speciale bouw van het graf kon de zonnestraal direct naar binnen schijnen. Daardoor heeft het licht zinbeeldig het donker verlicht en het leven de dood overwonnen.

Historische rituelen

Sinterklaas was oorspronkelijk de keltische druiden die met de zonnewende van huis naar huis liepen met een rode mantel – rood staat voor leven en zonnekracht.

De berkenroede was een middel om te reinigen. Kinderen en de dieren werden zachtjes met de roede afgeklopt en afgestreken om schadelijke stralen en ziekmakende lading te verwijderen. Het berkenhout werd aan huisdeuren gehangen als bescherming.

De grote zak op de rug van de druide zat vol met kadootjes: helende kruiden, bessen, wortels, en andere dinden die de druide door het jaar heen verzamelden en nu verdeelden.

Julboom

De julboom is een symbool voor het wederkerende groen (eeuwig leven) en wordt verzierd met rode appels (levenskracht), zilveren ballen (maan) en gouden draden (zonlicht). De kerstboom ontstond bij de romeinen uit de pijnboomplantages die bij de tempels van de Godin lagen. In de nacht voor de zonnewende bracht een priest een heilige pijnboom in de tempel en smukte hem op met onder ander het beeld van Attis.

Met de zonnewende beginnen de 13 heilige nachten: de nacht van Juledag op 1 Nana tot de nacht van 12 op 13 Nana. Dit is een bijzondere en wilde tijd en het begin van een nieuwe jaarcyclus. Je kunt in de 13e nacht met wierook door elke kamer lopen en boven de deuren zon, maan en aarde tekenen en hun om bescherming vragen voor het volgende jaar.

De zwarte godin als slapende geefster

De godin zit nu diep in de onderwereld en baart in haar winterslaap haar opvolgster – de maan – en de nieuwe god – het zonnekind. Dit verhaal zit ook in het sprookje van Doornroosje, Roodkapje en in het kerstverhaal. De god word nu wedergeboren als zonnekind Attis, Horus of Jezus.

Nana en Attis

Nana de maan- en moedergodin werd zwanger van Attis door een amandel en een granaatappel te eten (haar vruchtbaarheidssymbolen).

Nana

Nana is een Soemerische maangodin. In Uruk was Nana het woord voor maan. In Anatolië heette ze Anna . Nana is soms ook een naam voor de Phrygische of Anatolische Moeder der goden, de moeder van Attis. Nana werd zwanger van Attis na het inslikken van een rijpe amandel en het zaad van een granaatappel.
Nana was ook een naam van de planeet Venus.

Nana is ook de Nigeriaanse grootmoedergodin, vereerd door de Yoruba. Ze is de beschermgeest van oude mensen. Ze is een aardgodin, of de oude Moeder Aarde, wier lichaam bestaat uit het stof waaruit de ontbindende resten van het dode leven uiteenvalt. Ze wordt ook geassocieerd met het zoete water en regenwater, dat de aarde vruchtbaar maakt. Nana wordt vereerd als ‘Zwarte maagd’. Zij bewaakt het mysterie van het leven, en draagt blauwe of paarse stroken aan haar kleding. In tegenstelling hiermee draagt ze witte stroken als schenkster van het leven.

Nana is de naam voor de Akkadische oerzee, oermoeder en moeder der goden Tiamat

Wat hoort bij Jule : Aarde, noord, Saturnus, Steenbok.

Eten&drinken:  Noten, appels, peperkoeken, maankoekjes, gans (het dier van de zwarte godin) gekruid met bijvoet , warm bier, glühwein.

Kleuren: Rood, wit, groen, goud en zilver.

Jule Olie: Den, gember, jeneverbes, kruidnagel, kaneel, mandarijn.

Wierook: 2 delen wierook en den, 1 deel ceder en jeneverbes. Los:
Bijvoet, mirre, sandelhout, kaneel, pijnboom, rozemarijn

Versiering: Groenblijvende takken als symbool voor het eeuwig leven, versierd met rode appels (levenskracht), zilveren kogels (maan) en gouden draden (zonlicht). Kransen, denappels, kaarsen.

Symbolen: Bron, spoel, haardvuren, wiel met acht spaken, het spinnewiel, kransen, kaarsen en guirlandes.

Kruiden: Bijvoet, jeneverbes, klimop. Saturnuskruiden.

Bomen: Hulst, spar, den, ceder, laurier, jeneverbes en maretak; eik.

Dieren: Kikker, gans, eekhoorn, roodborstje.

Stenen: Bloedkoraal, granaat, robijn, tijgeroog, toermalijn.

Volle maan: De Maan van de langste Nacht hoort bij Joel.

Verhalen: Doornroosje, Sneeuwwitje, Roodkapje, Vrouw Holle, Kerstverhaal, Nana & Attis, Koning Eik & koning Hulst.

Saturnus – kou en structuur

De planeet Saturnus heerst over deze tijd van het jaar, hij brengt kou en droogte. Hij vormt een poort naar ons bewustzijn en ondersteunt zo onze innerlijke vernieuwing. Zijn wijsheid helpt ons contact met de bron te maken, en zijn doorzettingsvermogen om afstand te doen van de dingen die niet meer bij ons passen. Uiterlijk geven zijn remmende krachten ons nu de rust om op adem te komen en nieuwe krachten te verzamelen – en geduldig af te wachten tot de lente.
Saturnus staat voor structuur, begrenzing, wijsheid, geduld, melancholie, denken, terughouding en inzicht.

Saturnuskruiden – droog en duister

Saturnuskruiden regelen het waterhuishouden in het lichaam, vestigen het bindweefsel en geven lichaam en geest vormkracht en weerstand. Zij werken op de milt, de botten, de huid, pezen en gewrichten en hun thema is binden.

Wat kun je doen met Joel

• Versier      groenblijvende takken met rode appels, gouden en zilveren ballen en laat      iedereen hierin wensbriefjes ophangen.
• Maak      een groot vuur en verbrand een Juleblok van eikenhout.
• Kijk      terug op de zegeningen van het afgelopen jaar.
• Vertel      (Jule)verhalen.
• Schrijf      je doelen of voornemens op voor het komende jaar.
• Maak      glühwein – hete rode wijn met kaneel, kruidnagels, suiker en sinaasappels.

Kerst als Lichtfeest voor liefde en hoop

Vier kerst eens zonder hooggespannen verwachtingen, consumptie en dwang. Bedenk van tevoren waar het je echt om gaat en vier misschien een feest van licht en liefde voor je familie en vrienden, dat kan zo:
Reinig je huis met wierook en “speel” de wedergeboorte van het licht, door bijvoorbeeld alle lichten uit te doen en na een tijd van duisternis een mooie grote kaars aan te steken of allemaal een sterretje te laten branden. Trommelen bij het opkomende licht geeft een mooi effect.
Spreek in het duister de zin van het feest uit – dat de natuur ons in deze nacht leert dat er ook in de donkerste tijd weer hoop op licht is en dat we ons verheugen dat de dagen weer langer worden.
Geluksbrengende cadeautjes en mensen wensen laten doen, opschrijven of uitspreken voor een ander zijn mooie aanvullingen voor je feest.

13 x een Heilige Nacht

Kijk naar de thema’s van de 13 Julemaanden en droom alvast hoe jij die maanden wilt invullen: 1 innerlijke vernieuwing, 2 grote schoonmaak, 3 zaaien, 4 opstarten, 5 zintuigen, 6 ontplooien, 7 je kracht, 8 je rijping, 9 kwaliteit, 10 balans, 11 transformatie, 12 evaluatie, 13 loslaten en rusten.

VERHALEN:

VERHAAL: Vrouw Holle: (http://www.femtopia.nl/jaar/jule/index.htm)

Er was ereis een weduwe, en die had twee dochters. De een was mooi en werkzaam, de andere lelijk en lui. Maar ze hield van de lelijke en luie, die haar eigen dochter was, veel meer, en de andere moest alle werk doen en Assepoes in huis zijn. ‘t Arme meisje moest alle dag op straat zitten bij de waterput en ze moest zoveel spinnen, dat het bloed haar uit de vingers sprong. Nu gebeurde het eens, dat de spoel helemaal bloedig was, toen bukte ze zich over den putrand en wilde de spoel even afwassen, maar de spoel sprong uit haar hand en viel naar beneden. Ze begon te schreien, liep naar de stiefmoeder en vertelde van haar ongeluk. Maar die werd heel boos en was onbarmhartig en zei: ,,Als je de spoel er in hebt laten vallen, moet je maar zorgen dat hij er uit komt ook.’’

Toen ging het meisje naar de waterput terug en wist niet wat ze beginnen moest, en in haar beklemming sprong ze de put in om de spoel te halen. Ze verloor het bewustzijn, maar toen ze weer wakker werd en weer tot zich zelven kwam, lag ze in een prachtige weide; de zon scheen en er stonden duizenden bloemen. Ze stond op en liep de weide af, daar kwam ze aan een oven vol met brood, en het brood riep:
,,Haal me er uit, haal me er uit, anders verbrand ik: ik ben al lang gaar!’’
Ze ging er heen en haalde platen vol brood er uit. Verder wandelde ze; ze kwam aan een boom vol met appelen en de boom riep:
,,Schud me toch, schud me toch, want de appels zijn allemaal rijp!’’
Ze schudden den boom dat de appels vielen alsof het regende, en ze schudde zolang, tot er geen meer hing, ze zette al de afgevallen appels op een hoop, en toen wandelde ze weer verder. Eindelijk kwam ze aan een klein huisje. Een oude vrouw keek uit het venster, maar die had zulke grote tanden, dat ze er bang van werd, en ze wou weglopen. Maar de oude vrouw riep haar na:
,,Waarom ben je bang, lieve kind? Blijf bij me. Als jij alle huiswerk wilt doen, zal het je goed gaan. Je moet alleen zorgen, dat je mijn bed goed schudt, dat de veren vliegen, dan sneeuwt het in de wereld, ik ben vrouw Holle!’’

Toen de oude vrouw zo vriendelijk tegen haar sprak, vatte het meisje moed, stemde toe en kwam bij haar in dienst. Ze deed alles tot grote tevredenheid en schudde het bed steeds met zoveel geweld, dat de veren als sneeuwvlokken rondvlogen; maar ze had dan ook een goed leven bij haar, geen enkel boos woord en elken dag haar natje en droogje. Ze was nu een poos bij vrouw Holle, toen werd ze triestig en wist in den beginne zelf niet wat er met haar was; eindelijk begreep ze dat het heimwee was; al had ze het hier duizendmaal plezieriger dan thuis, ze verlangde toch. Eindelijk zei ze tegen vrouw Holle:
,,Ik heb een vreeslijk verlangen naar huis, en al gaat ‘t me hier nog zo goed, ik kan niet langer blijven, ik moet naar mijn familie terug.’’
Vrouw Holle sprak:
,,Ik vind het lief van je, dat je weer naar huis verlangt, en omdat je me zo trouw gediend hebt, zal ik je zelve weer naar boven brengen.’’
Ze nam haar bij de hand en bracht haar bij een grote poort. De poort werd geopend, en toen het meisje daar onder stond, viel er een regen van goud neer, en al ‘t goud bleef aan haar hangen, zodat ze helemaal met goud was overdekt.
,,Dat krijg je, omdat je zo ijverig bent geweest,’’ zei vrouw Holle en gaf haar ook de spoel terug, die in de put was gevallen. Daarop viel de poort dicht en het meisje was in de bovenwereld, niet ver van haar moeders huis en toen ze in den tuin kwam, zat de haan op den putrand en riep:

,,Kukeleku, Onze gouden jonkvrouw zien we nu.’’

Toen ging ze naar binnen en naar haar moeder en daar ze met goud overdekt was, werd ze door haar en haar zuster vriendelijk begroet. Het meisje vertelde alles wat ze ondervonden had, en toen de moeder hoorde, hoe ze tot zo groten rijkdom was geraakt, wilde ze haar eigen lelijke luie dochter graag hetzelfde geluk gunnen. Zij moest bij de waterput zitten en spinnen; en om de spoel bloedig te maken, prikte ze zich in haar vinger door met haar hand aan de doornheg te stoten. Toen gooide ze de spoel in de put en sprong er zelf in. Ze kwam, net als de ander, op de mooie weide en volgde hetzelfde pad. Toen ze bij den oven kwam, riep het brood weer:
,,Haal me er uit, haal me er uit, anders verbrand ik, ik ben al lang gaar.’’
Maar het luie meisje antwoordde:
,,Denk je dat ik zin heb mijn handen vuil te maken’’ en ze ging weg. Weldra kwam ze aan den appelboom die riep:
,,Schud me toch, schud me toch, wij appels zijn allemaal al rijp!’’ Maar zij antwoordde: ,,Dat denk je maar, er kon best een appel op mijn hoofd vallen!’’ en daarmee ging ze verder. Toen ze bij het huisje van vrouw Holle kwam was ze niet bang, want van die grote tanden had ze al gehoord, en ze verhuurde zich meteen. Den eersten dag deed ze zichzelf geweld aan en was vlijtig en deed wat vrouw Holle haar zei, want ze dacht aan al het goud dat ze ter beloning krijgen zou, maar den tweeden dag begon ze al te luieren, en den derden nog meer: toen wou ze ‘s morgens niet eens meer opstaan. Ze schudde het bed van vrouw Holle ook niet, zoals het hoort, en ze schudde zeker niet zo dat de veren vlogen. Dat verdroot vrouw Holle al gauw en ze zei haar den dienst op. De luie was daar best mee tevreden en dacht, nu zou de gouden regen beginnen; vrouw Holle bracht haar aan de poort, maar toen zij daar onder stond, werd er in plaats van goud een grote pan vol pek uitgestort. ,,Ter beloning van je diensten,’’ zei vrouw Holle en sloot de poort. Zo kwam de luie meid thuis, helemaal vol pek, en de haan zat op den putrand en riep:

,,Kukeleku, Onze vieze jonkvrouw zien we nu!’’

Het pek bleef aan haar kleven en wilde er haar leven lang niet af!

Uit: De sprookjes van Grimm – www.vrouwholda.nl

VERHAAL: Sneeuwwitje: (http://www.iselinge.nl/Scholenplein/pabolessen/00012bsprookjes/inhoud2-sneeuwwitje.htm)

Sneeuwwitje

Toen Sneeuwwitje werd geboren, stierf haar moeder, de koningin. Haar vader, de koning, koos al gauw een andere koningin. Maar die vrouw was jaloers en opschepperig. Ze had een toverspiegel waar ze vaak in keek. Dan zei ze:
“Spiegeltje, Spiegeltje aan de wand,
wie is de mooiste van het land?”
En dan zei de spiegel:”Zo mooi als u bent is er geen, u bent het mooist van iedereen.”

Sneeuwwitje groeide op en werd steeds mooier.
Op een dag vroeg de koningin weer aan haar spiegeltje:
“Spiegeltje, Spiegeltje aan de wand, wie is de mooiste van het land?”
en toen zei de spiegel iets wat hij nog niet eerder had gezegd:
“Sneeuwwitje is duizendmaal mooier dan u.”
De koningin werd vreselijk jaloers. Ze riep een jager bij zich en zei:” Breng Sneeuwwitje naar het bos en maak haar dood. Je moet mij haar hart en lever brengen als bewijs dat ze niet meer bestaat.” De jager nam Sneeuwwitje mee naar het bos, maar hij vond het vreselijk dat hij haar moest doden.
“Loop maar weg,” zei hij tegen Sneeuwwitje. En in plaats van Sneeuwwitje doodde hij een jong zwijn. Hij nam de longen en de lever van het dier mee terug naar de koningin.

Sneeuwwitje dwaalde urenlang door het bos. Toen zag ze en klein huisje. De voordeur zat niet op slot. Binnen stond een gedekte tafel met zeven kleine bordjes, zeven mesjes, zeven vorkjes, zeven lepeltjes en zeven bekertjes. In de slaapkamer stonden zeven bedjes. Sneeuwwitje nam een beetje eten van elk bordje en een beetje drinken uit elk bekertje. Daarna probeerde ze alle bedjes. Het zevende bedje lag het lekkerst. Ze viel meteen in slaap.
Toen het donker werd kwamen er zeven dwergen aan. Ze hadden de hele dag in het bos gewerkt en gingen weer naar huis.

Binnen zetten ze hun lantaarntjes neer en keken ze om zich heen.
De eerste dwerg zei:” Wie heeft er op mijn stoeltje gezeten?”
De tweede dwerg zei:”Wie heeft er van mijn bordje gegeten?”
De derde dwerg zei:”Wie heeft er met mijn vorkje geprikt?”
De vierde dwerg zei:” Wie heeft er aan mijn lepeltje gelikt?”
De vijfde dwerg zei:”Wie heeft er met mijn mesje gesmeerd?”
De zesde dwerg zei:” Wie heeft er hier mijn bedje geprobeerd?”
En de zevende dwerg zag Sneeuwwitje. Ze lag nog steeds te slapen.
Alle dwergen vonden haar heel mooi. Ze wilden haar niet wakker maken.
De volgende morgen zag Sneeuwwitje de zeven dwergen. Ze stonden allemaal om haar bedje heen en vroegen hoe ze heette en waar ze vandaan kwam. Sneeuwwitje vertelde alles wat er was gebeurd. Toen vroegen de dwergen of ze wilde blijven en of ze hun eten wilde koken en hun bedjes op wilde maken, terwijl zij in het bos werkten.
“Maar,” zeiden ze ook nog,” als je alleen thuis bent, mag je niemand binnenlaten.”

Op een dag stond de koningin weer voor haar spiegel.
“Spiegeltje, Spiegeltje aan de wand,
wie is de mooiste van het land?”
En de Spiegel zei: “Sneeuwwitje, bij de zeven dwergen, is duizendmaal mooier dan u.”
Nu wist de koningin dat de jager haar had bedrogen. En ze verzon een gemene list. Ze vermomde zich als een oud vrouwtje dat appels verkocht. Zo klopte ze aan bij het huisje van de dwergen. Sneeuwwitje was alleen thuis. Omdat ze zin had in een lekkere appel, vergat ze wat de dwergen haar hadden gezegd. Het oude vrouwtje reikte haar de mooiste appel aan uit haar mand.
Toen de dwergen die avond thuiskwamen, zagen ze Sneeuwwitje op de vloer liggen. Ze ademde niet meer, want ze had een giftige appel gegeten.
De dwergen maakten een glazen kist en legden haar erin. Ze zetten de kist voor hun huisje. Drie dagen huilden ze en de dieren uit het bos treurden mee.
Toen kwam er een prins op zijn paard voorbij. Hij zag Sneeuwwitje en werd meteen verliefd op haar.
“Verkoop mij de kist,” zei hij, maar dat wilden de dwergen niet.
“Geef me dit meisje,” zei de prins,” want ik wil haar elke dag kunnen zien.”
De dwergen gaven toe. Ze hielpen de prins die de kist op zijn paard wilde hijsen. Maar de kist viel en brak. Door de schok schoot er iets los uit de keel van Sneeuwwitje: het stukje giftige appel.
Meteen daarna opende Sneeuwwitje haar ogen.
“Waar ben ik?” vroeg ze.
“Bij mij,” zei de prins.” Wil je meekomen naar mijn kasteel en mijn vrouw worden?”
Sneeuwwitje wilde wel. Ze nam afscheid van de dwergen en zei dat ze altijd op bezoek mochten komen, of een keertje komen eten, als ze zelf hun bestek meenamen.
Samen met haar prins leefde Sneeuwwitje nog lang en gelukkig.
En die nare koningin, die ging natuurlijk al gauw op een nare manier dood, want zo ging dat met nare koninginnen.

VERHAAL:  Roodkapje : ( http://www.verhalenalmanak.nl/verhaal/roodkapje/)

Er was eens een lief klein meisje; iedereen die haar zag hield veel van haar, maar haar grootmoeder wel het allermeest, en die wist eenvoudig niet, wat ze het kind allemaal zou willen geven. Op een keer gaf ze haar een rood fluwelen mutsje, en omdat het haar zo goed stond en ze nooit meer iets anders droeg, werd ze voortaan enkel maar Roodkapje genoemd. Op een dag zei haar moeder: “Kom, Roodkapje, hier heb je een stuk koek en een fles wijn, breng dat eens naar je grootmoeder. Ze is zwak en ziek en het zal haar goed doen. Ga er heen voor het te warm wordt, en als je het dorp uit bent, loop dan netjes en ga niet van het pad af, want anders val je nog en breekt de fles, en dan heeft grootmoeder niets. En als je bij haar binnen komt, niet vergeten dadelijk goedendag te zeggen en niet eerst overal rondsnuffelen.”

“Ik zal goed oppassen,” zei Roodkapje tegen haar moeder en ze gaf er haar de hand op. Grootmoeder woonde buiten in het bos, een half uur van het dorp vandaan. Toen Roodkapje in het bos was gekomen, kwam ze de wolf tegen. Maar Roodkapje wist niet dat het een gevaarlijk dier was en bang was ze al helemaal niet.

“Goedemorgen, Roodkapje,” zei hij.

“Dag, Wolf.”

“En waar ga je zo vroeg naar toe, Roodkapje?”

“Naar grootmoeder, Wolf.”

“En wat heb je daar onder je schortje?”

“Koek en wijn. We hebben gisteren gebakken en grootmoeder is wat zwak en ziek en hiermee kan ze wat op krachten komen.”

“Zeg Roodkapje, waar woont je grootmoeder dan?”

“Nog ruim een kwartier lopen verder het bos in, onder de drie grote eiken staat haar huisje, en beneden is een notenhaag, je kent het vast wel,” zei Roodkapje.

De wolf dacht bij zichzelf: “Dat jonge malse ding is een heerlijk hapje, dat zal nog beter smaken dan die oude vrouw; als je slim te werk gaat, kan je ze allebei pakken.”

Hij bleef nog een poosje naast Roodkapje meelopen, en zei: “Kijk, Roodkapje, wat een mooie bloemen overal, waarom kijk je niet wat om je heen? En heb je wel in gaten hoe heerlijk de vogels zingen? Jij loopt maar recht toe recht aan alsof je snel naar school moet en dat terwijl het hier vandaag zo verrukkelijk is.”

Roodkapje keek eens rond en toen ze zag hoe de zonnestralen door de bomen dansten en hoeveel mooie bloemen er overal stonden, dacht ze: “Als ik voor grootmoeder een mooi boeketje meebreng zal ze dat heerlijk vinden; het is nog zo vroeg, dat ik toch wel op tijd kom.”

En ze ging van het pad af tussen de bomen om bloemen te plukken. En telkens als ze er één geplukt had, dacht ze dat er verderop nog een mooiere stond en zo raakte ze steeds dieper het bos in.

Maar de wolf ging recht toe recht aan naar het huis van grootmoeder en klopte aan de deur: “Wie is daar?”

“Roodkapje, met een koek en met wijn, doe de deur maar open!”

“Druk maar op de klink,” riep grootmoeder, “ik ben te zwak en kan niet opstaan.”

De wolf drukte op de klink, de deur sprong open, en zonder één woord te zeggen sprong hij naar het bed en at de grootmoeder op. Toen trok hij haar kleren aan, zette haar nachtmuts op, ging in haar bed liggen en trok de gordijnen dicht.

Roodkapje had ondertussen een heleboel bloemen geplukt en toen ze er geen één meer kon dragen, dacht ze weer aan grootmoeder en ging ze op weg naar haar toe. Ze was verbaasd dat de deur openstond en toen ze de kamer binnenkwam, vond ze het er zo vreemd dat ze dacht: “Wat vind ik het hier griezelig vandaag, terwijl ik hier anders zo graag ben.” Ze riep: “Goedemorgen,” maar er kwam geen antwoord. Toen liep ze naar het bed en schoof de gordijnen opzij. Daar lag grootmoeder met haar muts over haar gezicht en ze zag er erg vreemd uit.

“O grootmoeder, wat heb je grote oren!”

“Dat is om je beter te kunnen horen.”

“Maar grootmoeder, wat heb je grote ogen!”

“Dat is om je beter te kunnen zien.”

“Maar grootmoeder, wat heb je grote handen!”

“Dat is om je beter te kunnen pakken.”

“Maar grootmoeder, wat heb je een verschrikkelijk grote bek!”

“Dat is om je beter op te kunnen vreten.”

En nauwelijks had de wolf dat gezegd of hij sprong uit bed en verslond het arme Roodkapje in één hap. Toen de wolf zo zijn honger gestild had ging hij weer heerlijk in het bed liggen, sliep in en begon heel hard te snurken. Toen kwam net de jager voorbij en die dacht: “Wat snurkt dat oude mens hard, ik zal eens kijken of haar wat mankeert.” Hij kwam in de kamer en toen hij voor het bed stond zag hij dat de wolf erin lag. “Vind ik je hier, ouwe boosdoener,” zei hij, “ik heb lang naar je gezocht.” Hij wilde net gaan schieten, maar toen hij zijn geweer richtte bedacht hij zich ineens dat de wolf de oude vrouw misschien had opgegeten en dat ze misschien nog te redden was. Hij schoot niet maar begon met een schaar de buik van de slapende wolf open te knippen. Na een paar knippen zag hij een rood kapje glimmen en na nog een paar knippen sprong het meisje eruit en riep: “O, wat ben ik bang geweest, wat was het donker in de buik van de wolf!”

En toen kwam de oude grootmoeder ook nog levend tevoorschijn, al kon ze haast niet ademen. Roodkapje haalde snel een paar grote stenen die ze in de buik van de wolf stopten en toen hij wakker werd, wilde hij wegspringen, maar de stenen waren zo zwaar dat hij onmiddellijk viel en dood was.

Nu waren ze alle drie blij. De jager stroopte de pels van de wolf af en trok daarmee naar huis, de grootmoeder at de koek en dronk van de wijn, die Roodkapje had meegebracht, en die maakte haar beter. Maar Roodkapje dacht: “Zolang ik leef, zal ik nooit meer alleen van het pad afgaan en het bos inlopen, wanneer mijn moeder dat verboden heeft.”

De mensen vertellen dat op een keer, toen Roodkapje de oude grootmoeder weer koek en gebak ging brengen, er een andere wolf kwam, die haar aansprak en weg wilde lokken. Maar Roodkapje paste wel op en liep gewoon verder en vertelde aan grootmoeder dat ze de wolf was tegengekomen, die haar wel goedendag had gezegd, maar zo kwaadaardig uit zijn ogen had gekeken: “Als het niet op de grote weg was geweest, had hij me vast opgegeten!”

“Kom,” zei grootmoeder, “we zullen de deur op slot doen, zodat hij er niet in kan.”

Kort daarop klopte de wolf aan en zei: “Doe open, grootmoeder, ik ben het, Roodkapje, ik breng gebak voor je mee.”

Maar zij hielden zich stil en maakten de deur niet open. Toen sloop de Grijskop een paar maal rond het huis, sprong eindelijk op het dak om te wachten tot Roodkapje ‘s avonds naar huis zou gaan. Dan zou hij haar achterna sluipen en in het donker opeten. Maar de grootmoeder merkte wat hij van plan was. Nu stond er voor het huis een grote stenen trog en ze zei tegen het kind: “Neem de emmer, Roodkapje, gisteren heb ik worsten gekookt, gooi jij dat worstennat in de trog.”

Roodkapje droeg zo veel tot die hele grote trog vol was. De geur van de worst kreeg de wolf in de neus, hij snuffelde en keek omlaag, en tenslotte rekte hij zijn hals zo ver uit dat hij zijn evenwicht verloor en begon te glijden, en hij gleed van het dak af precies de trog in en verdronk. Roodkapje ging vrolijk naar huis en bleef ongedeerd. 

Nana – de Zonnegodin van de Azteken

Nana is ook de Zonnegodin van de Azteken in Mexico. Nana was de zon van het tijdperk van de vijfde zon, nadat een grote vloed een einde had gemaakt aan het tijdperk van de vierde zon, van de watergodin Chalchiutlicue. Volgens een vertelling was de aarde in duisternis gehuld nadat de vorige zon op de aarde was gevallen, en enorme regenbuien de aarde hadden verzwolgen. Doordat de zon niet meer met haar warme stralen op de aarde scheen, bleef het water op de aarde liggen, en het verdampte niet. De goden begrepen dat er een nieuwe zon en een nieuwe maan moesten komen, maar daarvoor moesten twee goden zich opofferen.
De ambitieuze god van de slakken en wormen, Tecuciztecatl, greep zijn kans aan om zonnegod te kunnen worden. Maar verder had niemand belangstelling voor de opoffering. Uiteindelijk bood de lelijke, kleine Nana zichzelf aan voor het welzijn van de mensen.
Op twee altaren werd een offervuur aangelegd, een voor de zon en een voor de maan, maar toen het moment aanbrak, werd Tecuciztecatl bevlogen door angst, en hoe hij ook werd aangemoedigd, hij durfde niet meer te springen.
Toen sprong Nana, denkend aan het lot van de mensen, maar als eerste, tot ergernis van Tecuciztecatl, en hij sprong, maar het was te laat. Nana werd juist in de vorm van een grote vuurbal door een adelaar aan de oostelijke poort van Tectihuacan geplaatst. Zij zat op een troon, met schitterende gouden vlechten, waardoorheen parels en schelpen waren gevlochten, en met scharlakenrode lippen. Nooit eerder was de dageraad zo mooi geweest.
Vervolgens haalde een havik een nagloeiende kool uit de resten van het vuur, en plaatste deze naast de zon. De goden waren niet zo blij met deze maan, en iemand gooide een konijn naar de zwartglanzende bal. Het konijn beet flink van zich af, en nog altijd zien we bij volle maan duidelijk de littekens die dit heeft achtergelaten.

Chants en liederen

Deze chants zijn mooie oude liederen om je voor te bereiden op een ritueel of als meditatieve ondersteuning tijdens een ritueel. De kracht van het zingen van religieuze liederen en/of chants zit vooral in de verbondenheid die het schept tussen de zingende mensen. Je zit in de zelfde vibratie, en het zet de ademhaling en gedachten van de aanwezigen op  één lijn. Daarnaast dient het lied of de chant als een intermediair tussen de verschillende werelden.

Alban Arthan / Yule: (http://maanenzon.nl/?page_id=111)

De centrale en essentiële gedachte van Alban Arthan is vernieuwing. De sluimerende levenskracht van de natuur wordt opnieuw gewekt. We laten het verleden achter ons en begroeten het nieuwe. De tijd rond Alban Arthan leent zich uitstekend om zaken die al een tijd vastzitten weer in beweging te zetten.

Het is de nacht van 21/22 december.

Alban Arthan is een goede gelegenheid om na te denken over de betekenis van de Zon.

Ondanks alle moderne technologie en de mogelijkheid om helder licht te brengen naar een kamer met het bedienen van een schakelaar, zijn we afhankelijk van de zon. We baseren onze tijd op basis van de zonnekalender ;de zon vermeldt de tijd van de dag en van het jaar voor ons.

Het is van vitaal belang voor de groei van alle planten en voor het bestaan van alle levende wezens. Het beslist over warmte of kou. Alles op aarde en in de hele “zonnestelsel” is letterlijk rond de Zon!

Ritueel

In de avond, het liefst op 21/22 december, ga je door het huis en doet overal het licht uit. Ga een tijdje zitten in het donker en sta stil bij het gevoel van de duisternis. Steek na een tijdje een kaars aan en ga door het huis met deze kaars en steek met deze kaars in elke kamer een waxinelichtje of kaarsje aan.

Afstemmen op de energie van Alban Arthan

Nodig vrienden uit en vraag of iedereen iets zelfgemaakt mee wil nemen (koekjes, brood, taart soep, vier feest en laat iemand een verhaal vertellen.

Koop een bol knoflook en plant de teentjes in een pot. In het voorjaar kun je ze in de tuin zetten.

Draai muziek over de winter: winter song, Ronan Keating, Loreena Mc Kennitt, A Midwinter Night’s Dream.

Alban Arthan wordt ook wel de winter equinox genoemd. Het is de tijd van de kortste dag en de langste nacht.

Winterzonnewende ofwel Yule : (  http://www.heksenkring.be/Yule.htm)

Kerstmis heet in de Scandinavische landen vandaag nog Jul, een herinnering aan de Yule- of Joelvieringen in onze gewesten .
De Yulesabbat van 21 December valt op het momet van de winterzonnewende . Het feit dat Kerstmis niet verwijst naar een historische gebeurtenis, heeft er velen toe aangezet om te beweren dat Kerstmis een christelijke versie van de oudere heidense feesten is .
Yule kondigt de zwangerschap van de godin met Imbolc (1 Februari) aan, die de vruchten van de nieuwe lente zal dragen . De belofte van de Godin aan haar volk, dat de Heer van Choas niet lang meer zal regeren .
Yule is het lichtfeest bij uitstek ! Yule staat voor vertrouwen en hoop, want dit is de nacht met de langste nacht en de kortste dag, dus het einde van de winter is in zicht ! Twee thema’s domineren het winterzonnewendefeest : de geboorte van de zon en de strijd tussen duisternis en licht . Je mag dit concept van licht tegen duister niet opvatten als goed versus kwaad : licht en duister vullen elkaar aan en vormen het evenwicht dat wij nodig hebben . De strijd wordt vaak voorgesteld als een gevecht tussen koning Eik ( Licht ) en Koning Hulst ( Donker ), waarbij koning Eik wint .

Winterzonnewende vieren :

Verbrand een ‘joelblok’ ( traditioneel eiken ) als je een open haard hebt. Leg het op het vuur voordat je de cirkel trekt .
Versier de cirkel met eik, hulst, klimop of maretak .
Dans rond de cirkel en zing zelfverzonnen liederen of gedichten over koning Eik en Hulst .
Geschikte kleuren zijn: wit, rood en groen .
Schrijf je doelen of voornemens voor aankomend jaar op een stukje papier en bewaar het heel goed .
Speel met wat vrienden het gevecht van koning Eik en koning Hulst na met houten zwaarden of stokken, waarbij koning Eik het gevecht wint .

Rite voor deWinterzonnewende :

Doof alle kaarsen op eentje na ( zodat je nog wel iets kunt zien …) . Zet de ketel in het zuiden van de cirkel en zet er een waxinelichtje in . Steek het lichtje aan, wend je naar het Westen en spreek de volgende woorden :

“Koningin van de hemel, moeder van alle dingen . De tijd is daar om uw zoon voort te brengen . Laat het aanbrekende licht van belofte zien . Geef ons de hoop op oogst, neem onze zorgen weg, wanneer U het leven schenkt aan de nieuwe dag .”

Wend jezelf nu naar het Oosten, spreid je armen en zeg de volgende woorden :

“Heer van de zon, heer van licht . Keer weder om dit land te verwarmen, om onze gewassen te doen rijpen., om onze gezichten van onze kinderen op te vrolijken . Kom en jaag de duisternis weg . Verban de koude die onze botten verkilt, en ons hartzeer geeft . Keer terug, o heer van licht, Uw volk wacht op U !”

Informatie :

Wicca’s noemen de tijd tussen Samhain en Imbolc wel de tijd van wanorde . Hoewel de zon wordt wedergeboren met de Winterzonnewende . heeft hij met Imbolc pas genoeg kracht om orde te scheppen in de wereld . Niettemin is Winterzonnewende een tijd van inspiratie, vooruitblikken, een nieuw begin, uitgelatenheid en stiekem ook een beetje van kattenkwaad

Activiteiten en tekst van: (http://www.vrouwholda.nl/activiteiten/jaarwiel/midwinter.php)

Midwinter, het lichtfeest
(21 december) Dit is de winterzonnewende! De zon heeft zijn cyclus achter de rug en hoewel de winter nu pas begint, worden de dagen eindelijk weer langer. We moesten er lang op wachten, maar eindelijk komt de zon weer terug! In de natuur gaat de energie langzaam aan weer stromen.
Voor mij begint het nieuwe jaar met dit feest. In het jaarwiel waar geen begin of einde is, is dit wel weer een omslagpunt, waarop de zon even stil staat. Dus pak ik dit moment om mijn wensen en dromen over het jaar heen te tillen, door ze wat extra aandacht en energie mee te geven. Vanaf nu breken ook voor ons weer drukker tijden aan. Dit is dan ook de tijd voor de eerst reiniging, om het komende jaar een schone, vruchtbare bodem te geven.
Wanneer je diep in je eigen hart kijkt, wat is er dan echt belangrijk? Wat wil jij extra kracht meegeven in het nieuwe jaar, waar laat jij je licht op schijnen?

Midwinter: Het lichtfeest:

In de natuur
Dit is de winterzonnewende! De zon heeft zijn cyclus achter de rug en hoewel de winter nu pas begint, worden de dagen eindelijk weer langer. We moesten er lang op wachten, maar eindelijk komt de zon weer terug! In de natuur gaat de energie langzaam aan weer stromen.

Mijn beleving
Hoewel Samhein in heksenkringen vaak wordt beschouwd als nieuwjaar, krijg ik dat eigenlijke oud-en-nieuw-gevoel pas met Midwinter, of zoals het ook wordt genoemd: Joel. In het jaarwiel bestaat geen begin of einde, maar dit is wel weer een omslagpunt waarop de zon even stil staat. Even een korte, bewuste adempauze waarna het elke dag een beetje langer licht wordt. En dat extra beetje licht is nu precies wat ik zo hard nodig heb om de steeds drukker wordende, donkere maand januari door te komen.

Voor mij is Joel daarom een feest van kaarsen – veel is altijd te weinig. Massa’s licht(*) om te vieren dat de zon vanaf nu weer op weg is om de aarde te warmen, zodat de zaadjes straks kunnen kiemen om voor onze oogst te zorgen. Maar ook massa’s warmte om het lijf moed te geven, want we hebben eerst nog een winter te overleven.

*) Heb ik een jaar extra veel behoefte aan licht, dan werk ik ook met materialen die licht reflecteren. Denk aan spiegels en spiegelbollen, maar ook aan glitter (veel glitter) op handen en/of gezicht. Geeft mij altijd het gevoel dat ik in een heel mooi, feestelijk sprookje ben beland…

Vuur is dus het motto, of het nu buiten is met een vuurkorf of zelfs een vuurplaats, binnen knus knapperend in de openhaard of, zoals in het geval van flat, met een overdosis kaarsjes. Tegenwoordig beschik ik over een tuin met vuurkorf en kan ik ook een midwinterstronk branden, die ik eerst mijn wensen voor het komende jaar heb meegegeven. Dit blok gaat als laatste op het vuur en ik bewaar de as om met Imbolc in mijn tuin te strooien in een vruchtbaarheidsritueel voor Moeder Aarde en mijn eigen dromen.

In het vuur gaan ook de wensen die aan de joeltak hebben gehangen (al dan niet onder luid… gejoel). Ik zoek begin december een mooie (dennen)tak uit in het bos (of bij de bloemenboer) en hang er drie wensen aan: 1 voor mezelf, 1 voor iemand anders en 1 voor bijvoorbeeld Moeder Aarde, de mensheid of het universum in het algemeen. Iedereen die langskomt tussen de dag dat de joeltak hangt en 21 december, mag ook drie wensen ophangen.

Het terugkerende licht zit ook in mijn midwinterkleed: een mooi kleed geborduurd met hulst, maretakken en kaarsjes voor die ene bijzondere dag in het jaar. Omdat ik het per se zelf wil maken, is het inmiddels een project van jaren geworden. Het is nog steeds niet klaar, maar ik hou nog altijd goede moed!

Tot slot deel ik al deze warmte graag met anderen. Met de vogels door extra pinda’s, appels en vetbollen op te hangen. En met een uitgebreid diner (als symbool van de restanten van de oogst die aan bederf onderhevig zijn) voor vrienden en een bloem bij afscheid.

De symboliek
Het begin van de winter, maar ook het begin van de langere dagen. Midwinter heeft daarmee net als Midzomer een heel dubbel gezicht. Het symbool daarbij is vuur: voor de zon en voor de warmte die we nodig hebben. Ik zorg er bijvoorbeeld voor dat de warmte naast alle kaarsen ook in de sfeer van het huis zit. Om te beginnen door het op te ruimen, schoon te roken met salie, tijm en rozemarijn, waarna de geuren van kaneel en kruidnagel de warmte terugbrengen.

Bij Midwinter hoort uiteraard de dennenboom, symbool voor Yggdrasil, de levensboom. Voor de Germanen al heilig en magisch dankzij zijn prachtige wintergroen waar zoveel andere bomen hun blad verliezen. Ik versier mijn boom liefst met warme kleuren, herinneringen, lekkers en de ster in de top, terwijl aan de muren groene kransen met dennetakken en hulst (het andere wintergroen) komen te hangen.

Het wiel staat stil en is daarmee een goede gelegenheid om ook je wensen over een dood punt heen te helpen. Bijvoorbeeld door ze wat extra aandacht en energie mee te geven. Midwinter is echt een vurig zonnefeest en wat is er dan mooier om je wensen aan het vuur mee te geven.

Ik noemde eerder al de schoonmaak van het huis. Ook dit is symbolisch voor de tijd van het jaar. Vanaf nu breken ook voor ons weer drukker tijden aan. We moeten plannen smeden, schema’s maken, waarna we onze plannen in de wereld kunnen zetten om daar weer later de vruchten van te kunnen plukken. Dit is dan ook de tijd voor de allereerste reiniging, om het komende jaar een schone, vruchtbare bodem te geven.

In de keuken
Pak een willekeurig kerstdiner en je hebt eigenlijk de midwinterkeuken al in de smiezen: kruidig, verwarmend en vol van smaak. Iets wat voor mij absoluut bij dit jaarfeest hoort, is de bisschopswijn die mijn vader altijd met oud en nieuw maakte en schonk. Een prachtige, dieprode kleur en een geur die je de volgende dag nog ruikt. Het geeft me al een fijn gevoel als ik denk dat ik straks weer een glas van deze warme wijn kan opdrinken bij een lekker knapperend vuurtje buiten in de tuin.

In de winter was vroeger geen vers fruit en nauwelijks verse groente te krijgen, dus alles werd gedroogd, ingemaakt, ingezouten, noem maar op, voor deze dagen. Waarom dan ook niet werken met bijvoorbeeld compôtes van gedroogde abrikozen, gedroogde appeltjes? En niet te vergeten, wel vers: de cranberries!

Ben je creatief in de keuken, probeer dan zelf een midwinterstronk van cake en chocolade te maken, of denk aan sterrenkoekjes bestoven met poeder(suiker)sneeuw of zelfs hulstchocolaatjes. Met een beetje fantasie (en wat googlen) kom je al heel ver.

Mogelijk programma
Ik deel mijn eigen beleving, maar ik vind eigen inbreng van de deelnemers belangrijk. Aan de hand van onze gezamenlijke ideeën stel ik het programma voor vandaag samen. Dit zijn een paar suggesties:

– Slechte oude gewoontes laten transformeren in het vuur

– Nieuwe wensen echte kracht bijzetten met het vuur

-Het maken van onze eigen midwinterstronk (in de keuken)

-Het maken van kransen van wintergroen en andere materialen

-Het maken (en drinken) van midwinterwijn

-Het samenstellen van je eigen midwinterwierook

-Het maken van een midwinterzalvingsolie

-Het maken van eetbare versiering voor in de dennenboom

Midwinter

De zon heeft zijn cyclus achter de rug en hoewel de winter nu pas begint, worden de dagen eindelijk weer langer: de zon komt terug! Dit is daarom hét moment om jezelf eens goed in de watten te leggen. Niet alleen vanwege de komende feestdagen, maar ook om je lijf een goede basis mee te geven voor de koude maanden die nog komen.

Midwinter – Bisschopswijn

–  1 fles rode wijn

–  1 fles bessenwijn

–  100 gram suiker

–  1 sinaasappel

–  20 kruidnagelen

–  Een paar stukjes pijpkaneel

Giet de 2 flessen wijn in een grote pan. Was de sinaasappel, steek er de kruidnagelen en een paar stukjes pijpkaneel in en doe hem in de wijn. Sluit de pan af met een goed passende deksel en verwarm de vloeistof langzaam op een zacht vuur (denk: petroleumstelletje of sudderplaatje!). Laat de wijn enige tijd trekken, voeg er de suiker bij en schenk zo warm mogelijk.

Tip: In plaats van de sinaasappel kun je ook een citroen of mandarijntje nemen

Midwinter – Knijpertjes en rolletjes

Knijpertjes en rolletjes hebben een verschillende betekenis. Het knijpertje staat voor het oude jaar, dat als een opengevouwen blad zijn verhaal vertelt. Het rolletje staat voor het nieuwe jaar dat zijn geheimen nog even voor zich houdt. Dit is mijn familierecept van moederskant:

–  375 gram patentbloem

–  250 gram kristalsuiker

–  200 gram margarine

–  1/2 liter water

–  3 eieren

–  3 pakjes (of drie volle eetlepels) vanillesuiker

–  Rolletjes/knijpertjes-ijzer

Los de suiker en vanillesuiker op in het kokende water. Voeg dan de boter toe en laat de mix afkoelen. Strooi vervolgens de bloem erbij en klop de eieren door het beslag. Schep met een lepel een kleine hoeveelheid beslag in het hete ijzer en laat rusten tot het gaar en licht goudbruin is. Zodra dit het geval is, heb je een knijpertje. Om er een rolletje van te maken, haal je het koekje uit het ijzer en rol je het met behulp van de steel van een pollepel, op een theedoek of keukenpapier, direct op.

Stukje geschiedenis: In Groningen -en in nog een paar streken van ons land- is het al eeuwenlang traditie om rond oud & nieuw gasten op rolletjes en knijpertjes te trakteren. Mijn moeder vertelde me dat ze vroeger met mijn oma ook altijd rolletjes maakte, in de keuken met een loodzwaar wafelijzer. Daar ging dan een beetje deeg in en ze moest dan het ijzer in het vuur onder de kookpot houden – voor lange tijd, want op deze manier bakken duurde veel langer dan met een elektrisch wafeltjesijzer. En het duurde nog veel langer voordat ze eindelijk een voorraad bij elkaar hadden gebakken, want haar broers aten elk koekje op dat op de keukentafel terecht kwam…
Ik ben zelf ook opgegroeid met rolletjes bakken (wij bakten eigenlijk nooit knijpertjes) en mijn broer en ik stonden altijd te springen om te mogen helpen, tot… We er doorgaans na de vijfde keer dat we onze vingers brandden weer weg wilden, want het oprollen van hete koekjes is vooral erg heet!

Midwinter – wierook

–  1 deel dennennaalden

–  1/2 deel amber/barnsteen (dennenhars)

–  1/2 deel mirre

–  1/4 deel kaneel

–  1/4 deel kruidnagel

–  1/4 deel sinaasappelschil

 Foto-ideeën:

Yule: 21 December: Nu staat de Zon op zijn laagste punt, waarmee het midden van de Winter bereikt is. Yule, dat nu gevierd wordt, is het oude Midwinterfeest, waarbij het wiel van het jaar met deze zonnewende, weer op gang gebracht wordt. Daarmee wordt de groeikracht van de natuur opnieuw geactiveerd. Tot midzomer zal de Zon elke dag aan kracht winnen.

Dit alles in betracht nemend zal het niet verbazen dat veel van deze vieringen samen vallen met Christelijke feestdagen. Daar deze seizoensfeesten heel diep verankerd zaten in de volksgeest was het niet mogelijk voor de kerk om ze te verbannen. Dientengevolge kregen deze feesten een Christelijk tintje. Voor heksen kunnen de natuur mysteries echter niet gereduceerd worden tot geschreven dogma’s. Hekserij blijft een mysterie religie, die veel intuïtieve interpretatie vergt. Zie waar en wanneer voor exacte plaats en tijd. De Keltische jaarfeesten zijn deel van de opleiding.

Op (http://www.pookapages.com/) kun je een Engelse versie van Yule verhaaltjes, weetjes en activiteiten tips downloaden……speciaal voor kinderen en hun ouders. (http://www.pookapages.com/MagazinePage.htm)